WikiMini

Şişman papa, zayıf papa

Papa XII. Pius ve Papa XXIII. John

"Şişman bir papanın ardından her zaman zayıf bir papa gelir" (İtalyanca: Fate sempre seguire un papa grasso a uno magro),[1] aynı zamanda "Şişman bir papanın ardından zayıf bir papa gelir"[2] (İtalyanca: A un papa grasso, ne segue uno magro)[3] ve "Şişman papa, zayıf papa"  olarak kısaltılır,[4] Katolik Kilisesi'nde, konseylerin papalık konklavında önceki papayı farklı ideolojik vurgulara sahip bir papayla dengeleme eğiliminde olduğu algılanan eğilimi tanımlayan bir atasözüdür.

Deyim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Papalık konklavları etrafındaki İtalyan atasözü, kardinal seçmenlerin bir önceki papayı dengeleyecek bir aday seçme eğilimini, sanki bir sarkaç salınımını takip ediyormuş gibi, tanımlamaktadır.[1][5] Bir halef seçerken, kardinallerin önceki papanın algılanan kusurlarına odaklandıkları ve bu kusurları gideren bir aday seçtikleri görülmektedir.[6] "Savaşçı" bir papanın ardından barış sever bir papa, bir "politikacı"nın ardından da bir "rahip" gelebilir.[7][8] Bu olgunun, özellikle kilisenin değişime hazır olduğu, uzun papalık dönemlerinden sonra tarihte fark edildiği söylenmektedir.[3][4]

Kesinlik

[değiştir | kaynağı değiştir]

Papa IX. Pius'un "moderniteye güvensizlik" ile işaretlenen saltanatını, Papa XIII. Leo'nun daha "aktivist bir inanca" odaklanması izledi ve bu da Papa X. Pius'un modernizme karşı mücadelesini izledi.[9] "Sert" ve "aristokrat" Papa XII. Pius'u, "sosyal ve görünüşte basit" Papa XXIII. John izledi.[3] Benzer şekilde, Papa Francis, Papa XVI. Benedict'in ardından daha sol görüşlü bir papa olarak görüldü ve Papa Benedict de önceki Papa II. Ioannes Paulus'tan daha sağ görüşlü olarak görüldü.[1]

Bazı yorumcular bu atasözünün doğruluğunu tartışmaktadır. Örneğin, John L. Allen Jr., Papa XI. Pius'un Papa XV. Benedict'in politikalarını sürdürdüğünü ve benzer şekilde Papa VI. Paul ve Papa XXIII. John'ün de aynı şeyi yaptığını belirtmiştir.[10] XVI. Benedict'in papalık dönemi de bazıları tarafından bir değişiklikten ziyade aynı şey olarak görülmüştür;[11] iddiaya göre, sol görüşlü piskoposlar John Paul II'nin halefinin daha liberal olmak için bir sarkaç salınımı izleyeceğini varsaymış ve XVI. Benedict'in seçilmesine şaşırmışlardır.[12] Christopher M. Bellitto, ifadenin mecazi olsa da zaman zaman gerçek anlamıyla doğru olduğunu belirtmiştir; şişman Papa IX. Pius'u zayıf Papa XIII. Leo izlemiştir ve "neşeli ve yanakları sarkık" Papa XXIII. John'ün öncesinde "zayıf" Papa XII. Pius ve ardından "zayıf" Papa VI. Paul gelmiştir.[9][a]

Diğer bağlamlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu ifade, Harvard Üniversitesi başkanları arasında meydana gelen aynı sarkaç fenomenini tanımlamak için kullanılmıştır; bilim insanları Charles William Eliot ve James B. Conant, hümanist A. Lawrence Lowell'ın yanında yer almıştır[15] ve Amerikan başkanlık yönetici tarzlarında da aynı sarkaç fenomeninin geçerli olduğunu belirtmişlerdir.[16]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ The Record ve The Observer gibi bazı tarihi gazeteler bu ifadeyi yalnızca gerçek anlamda kullanmaktadırlar.[13][14]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c "Right-leaning cardinals frontrunners as Pope Francis' successor". Brussels Signal (İngilizce). 20 Şubat 2025. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2025. 
  2. ^ White, Stephen (29 Mart 2018). "The Pope's Mess - Washington Examiner" (İngilizce). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2025. 
  3. ^ a b c Rooney, Francis (2013). The global Vatican : an inside look at the Catholic church, world politics, and the extraordinary relationship between the United States and the Holy See. Internet Archive. Lanham : Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-4422-2361-5. 
  4. ^ a b "Top cardinal silences Vatican as selection process ramps up". The Ottawa Citizen. 10 Nisan 2005. s. 1. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2025. 
  5. ^ Allen Jr, John L (June 2002). "Pope Hopefuls". Washington Monthly. 34 (6): 12.
  6. ^ Jeyaretnam, Miranda (23 Nisan 2025). "Did Pope Francis 'Pack' the Conclave?". TIME (İngilizce). Erişim tarihi: 11 Mayıs 2025. 
  7. ^ Edmond Paris (1961). Edmond Paris, The Vatican against Europe (1961) (İngilizce). 
  8. ^ Greeley, Andrew M. (1979). The making of the Popes 1978 : the politics of intrigue in the Vatican. Internet Archive. Kansas City, Kan. : Andrews and McMeel. ISBN 978-0-8362-3100-7. 
  9. ^ a b Christopher M. Bellitto (2008). 101 questions & answers on popes and the papacy. Internet Archive. Paulist Press. s. 119-120. ISBN 978-0-8091-4516-4. 
  10. ^ "Why alleged conclave wisdom often isn't really all that wise". Crux (İngilizce). 19 Ağustos 2022. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2025. 
  11. ^ Stephen Tomkins (2005). A Short History of Christianity (Stephen Tomkins) (İngilizce). s. 246. 
  12. ^ Rose, Michael S. (2005). Benedict XVI : the man who was Ratzinger (İngilizce). Internet Archive. Dallas, Tex. : Spence Pub. Co. s. 6. ISBN 978-1-890626-63-1. 
  13. ^ Mendels, Pamela (20 Ağustos 1978). "Clues add spice to guessing game". The Record. s. 17. Erişim tarihi: 24 Nisan 2025 – Newspapers.com vasıtasıyla. 
  14. ^ Jenkins, Roy (21 Temmuz 1963). "Inside the Conclave". The Observer. ss. 17, 18. Erişim tarihi: 24 Nisan 2025 – Newspapers.com vasıtasıyla. 
  15. ^ Richard Norton Smith (1986). The Harvard century (İngilizce). Internet Archive. Simon and Schuster. s. 187. ISBN 978-0-671-46035-8. 
  16. ^ Gould, Lewis L. (2009). The Modern American Presidency (İngilizce). University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1683-1.