| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C20H25N3S | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
339,50 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Podobne związki |
flufenazyna, perfenazyna, prochlorperazyna, trifluoperazyna, tioproperazyna | ||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||
| ATC | |||||||||||||
Perazyna – organiczny związek chemiczny, pochodna fenotiazyny zawierająca łańcuch boczny z pierścieniem piperazyny.
Stosowana jest jako lek przeciwpsychotyczny (neuroleptyk), najczęściej w leczeniu schizofrenii i innych psychoz, a także manii i stanów pobudzenia[1]. Przy dobrej tolerancji u chorego może być podawana długotrwale, bez zbytniego ryzyka działań niepożądanych (akatyzji, dyskinezy).
Ma bardziej zrównoważony profil terapeutyczny od chlorpromazyny; jest zaliczana do leków o umiarkowanej sile działania. W znacznym stopniu wyparła chloropromazynę z uwagi na mniejszy efekt sedatywny i znacznie mniejsze działania uboczne (w tym niepożądane działanie antycholinergiczne). W porównaniu do innych neuroleptyków wykazuje jednak stosunkowo słabe działanie przeciwpsychotyczne[1].
Jest antagonistą receptorów dopaminowych D1 i D2. Działa też antagonistycznie na receptory adrenergiczne α1, receptory muskarynowe, receptory histaminowe i receptory serotoninowe.
Preparaty
[edytuj | edytuj kod]Do 2010 roku perazyna została zarejestrowana w Niemczech, Polsce, Holandii i krajach byłej Jugosławii[2][3].
Preparaty dopuszczone do obrotu w Polsce (stan na czerwiec 2025)[4]:
- Perazin
- Pernazinum
W Niemczech perazyna występowała pod nazwą handlową Taxilan[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marcin Siwek, Krzysztof Wojtasik-Bakalarz, Leki przeciwpsychotyczne, [w:] Psychofarmakologia kliniczna, Janusz Rybakowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2022, s. 171, ISBN 978-83-01-22488-2.
- ↑ A. Kiejna, Perazyna w leczeniu zaburzeń psychotycznych – przegląd badań, „Psychiatria Polska”, 44 (3), 2010, s. 427–434, PMID: 20672521.
- ↑ Stefan Leucht, Benno B.H. Hartung, Perazine for schizophrenia, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 1, 2002, CD002832, DOI: 10.1002/14651858.CD002832, PMID: 11869638 (ang.).
- ↑ Perazinum, [w:] Rejestr Produktów Lecznicznych, Ministerstwo Zdrowia [dostęp 2025-06-20], wynik wyszukiwania po nazwie powszechnie stosowanej.
- ↑ Perazine, [w:] Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Leki współczesnej terapii, wyd. 9, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1990, s. 466, ISBN 83-200-0943-X.
