wieś | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
218[2] |
Strefa numeracyjna |
58 |
Kod pocztowy |
84-208[3] |
Tablice rejestracyjne |
GKA |
SIMC |
0169868 |
Położenie na mapie gminy Przodkowo ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Warzenko, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Wôrzenkò[4], niem. Warschenko[5] – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo nad jeziorem Tuchomskim.
W pobliżu wsi, w sąsiedztwie jeziora Tuchomskiego, znajduje się użytek ekologiczny. Są również planowane obszary ochrony przyrody: zespół przyrodniczo-krajobrazowy Rynna Kczewsko-Tuchomska oraz zespół przyrodniczo-krajobrazowy Martenki.
Nad Jeziorem Tuchomskim znajduje się grodzisko średniowieczne, przy którym występuje Przęstka pospolita (Hippuris vulgaris) oraz skupienie głogów z 3 gatunków. Koło Warzenka, w pasie torfowiska zarastającego drzewami, występuje bagno zwyczajne (Ledum palustre) objęte ochroną ścisłą, a w przyległym lesie sosnowym spotkać można ściśle chroniony relikt glacjalny – zimoziół północny (Linnaea borealis).
We wsi zlokalizowany jest Ośrodek Szkoleniowo-Kolonijny należący do Fundacji Pro Caritate Gedanesis.
Nazwa miejscowości
[edytuj | edytuj kod]Nazwa Warzenko jest nazwą deminutywną, czyli zdrobniałą, od leżącej już w powiecie wejherowskim wsi Warzno. Ta z kolei nazwa została przeniesiona z leżącego w pobliżu miejscowości jeziora Warzno, zapisanego w 1278 r. jako Warsno. Dziś ten zbiornik wodny nosi nazwę Jezioro Tuchomskie. Pierwotna jego nazwa została utworzona typowym dla nazw jezior formantem -no od rzeczownika war, kasz. wôr o znaczeniu 'gorąca woda'[6].
Historia miejscowości
[edytuj | edytuj kod]Wieś istniała już w czasach krzyżackich (1308-1466). W czasach polskich (1466-1772), w powiecie gdańskim województwa pomorskiego, stanowiła własność miejską Gdańska. W późniejszym okresie stała się własnością prywatną. Spośród właścicieli znani są: w 1781 r. Lerchenfeltowa, w 1789 Robakowski, w 1885 r. Max Hevelke[6].
W roku 1892 wieś miała 94 mieszkańców, 72 Kaszubów katolików i 22 Niemców ewangelików[7]. W roku 1910 było już 175 mieszkańców, w tym, wg deklarowanego języka ojczystego, 130 Kaszubów i 45 Niemców[5].
W roku 1913 w miejscowym majątku funkcjonowała też cegielnia. Właścicielem był wciąż Max Hevelke, kapitan wojsk pruskich w stanie spoczynku[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144454
- ↑ Wieś Warzenko w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-13] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1455 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ 30.12.2014 r., Uchwała Rady Gminy Przodkowo Nr II/18/2014. Numer przypisany dodatkowej nazwie miejscowości lub obiektu fizjograficznego w MSWiA - NM/57-32
- ↑ a b Prussia (Kingdom) Statistisches Landesamt , Gemeindelexikon für die regierungsbezirke Allenstein, Danzig, Marienwerder, Posen, Bromberg und Oppeln: Auf grund der ergebnisse der volkszählung vom. 1. Dezember 1910 und anderer amtlicher quellen bearbeitet vom Königlich Preussischen Statistischen Landesamte, verlag des Königlichen Statistischen Landesamts, 1912, s. 32 [dostęp 2025-08-03] (niem.).
- ↑ a b Breza Edward. Nazwy miejscowości powiatu kartuskiego. Kartuzy 2017. s.106
- ↑ Stefan Ramułt , Statystyka ludności kaszubskiej, Akademia Umiejȩtności, 1899, s. 98 [dostęp 2025-08-03] .
- ↑ Adressbuch aller Länder der Erde, der Kaufleute, Fabrikanten, Gewerbetreibenden, Gutsbesitzer etc, Leuchs, 1913, s. 78 [dostęp 2025-08-03] (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Warzenko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 121 .