Pierre Michon
Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1945 | ||
---|---|---|---|
Narodowość | francuska | ||
Dziedzina sztuki | |||
Ważne dzieła | |||
| |||
|
Pierre Michon (ur. 28 marca 1945 w Châtelus-le-Marcheix) − pisarz i eseista, powszechnie uważany za klasyka współczesnej literatury francuskiej[1].
Życiorys
Jego „autobiograficzna „quasi-powieść”, Żywoty maluczkich (Vies minuscules, 1984) już w roku wydania przez Éditions Gallimard zyskała rozgłos, z czasem zyskując miano arcydzieła[1]. Utwór składa się z ośmiu tytułowych żywotów, w których autor-narrator snując opowieści z najpospolitszej ludzkiej codzienności podnosi je do rangi legendy.
Jeden z krytyków literackich zwrócił uwagę na alegoryczny wymiar rodzinnych anegdot w twórczości Michona[1].
O ojcu mym, niedostępnym i ukrytym niczym bóg, nie potrafię myśleć wprost. Podobnie jak wiernemu − ale któremu, być może, nie dostaje wiary − potrzeba mi pomocy jego pośredników, aniołów czy kapłanów[2].
Inną jego znaczącą powieścią są wydane w 2009, nieprzetłumaczone jeszcze na język polski, „żywoty” jedenastu największych przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej, członków słynnego Komitetu Ocalenia Publicznego oraz uczestników − używając określenia Jules'a Micheleta − „Ostatniej Wieczerzy Rewolucji”. Książka nosi tytuł Les Onze, (pol.: Jedenastu).
Spory wpływ na pisarstwo Michona miały dzieła Arthura Rimbauda. Pisarz poświęcił mu w 1991 fabularyzowany, na wpół poetycki esej biograficzny, Rimbaud syn (Rimbaud le fils), który w założeniu imitował swoim stylem poematy napisane przez XIX-wiecznego symbolistę. Michona z Rimbaudem łączy więc przede wszystkim wykorzystanie pełnej, nieco zawiłej, choć jednocześnie pełnej konkretów poetyckiej frazy.
Nagrody
- Grand Prix SGDL, 2004[3]
- Prix Décembre, 2002[3]
- Prix Louis Guilloux, 1997[3]
- Prix de la Ville de Paris, 1996[3]
- Prix France Culture, 1984[3]
Przypisy
- ↑ a b c Wydawca: Pierre Michon: Żywoty maluczkich. Warszawa: Czytelnik, 2006, s. IV. ISBN 83-07-03066-8.
- ↑ Pierre Michon: Żywoty maluczkich. Warszawa: Czytelnik, 2006, s. 56. ISBN 83-07-03066-8.
- ↑ a b c d e Éditions Verdier – Pierre Michon. [dostęp 2009-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-13)].
- ISNI: 0000000121236045
- VIAF: 73151776765318010865
- LCCN: n84238788
- GND: 119371049
- LIBRIS: sq47db6b0x44fl0
- BnF: 120124514
- SUDOC: 028249844
- SBN: LO1V141815
- NKC: xx0036267
- DBNL: mich090
- BNE: XX933366
- NTA: 074926365
- Open Library: OL55579A
- PLWABN: 9810597537405606
- NUKAT: n2004099563
- J9U: 987007303963505171
- CANTIC: a1036335x
- Treccani: pierre-michon
- Universalis: pierre-michon
- SNL: Pierre_Michon
- DSDE: Pierre_Michon
- Hrvatska enciklopedija: 40572