Pańszczycka Przełączka Pośrednia
Widok z Małego Kościelca | |
Państwo | Polska |
---|---|
Wysokość | ok. 2130 m n.p.m. |
Pasmo | Tatry, Karpaty |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°13′38,0″N 20°02′01,4″E/49,227222 20,033722 |
Pańszczycka Przełączka Pośrednia (niem. Mittlere Sieczka-Scharte, słow. Prostredná Sieczkova štrbina, węg. Középső-Sieczka-csorba[1]) – położona na wysokości około 2130 m płytko wcięta przełęcz w północnej grani Skrajnego Granatu w polskich Tatrach Wysokich. Grań ta oddziela dolinę Pańszczycę (po wschodniej stronie) od Doliny Czarnej Gąsienicowej (po zachodniej stronie). Przełęcz jest skalista, szeroka i znajduje się na wysokości około 2130 m między Skrajną Pańszczycką Czubą (ok. 2140 m) a Zadnią Pańszczycką Czubą (ok. 2150 m). Z zachodnich stoków przełączki opada wielka depresja, niżej rozgałęziająca się na dwa żlebki uchodzące do wielkiego żlebu kończącego się w piarżysku Kotła Czarnego Stawu Gąsienicowego. W kierunku północno-wschodnim do Pańszczycy opada szeroka depresja, w dole podcięta 40-metrowym progiem[2].
Pierwsze znane przejście turystyczne – granią z Pańszczyckiej Przełęczy, przez wierzchołki Pańszczyckich Czub – Walenty Gadowski i Franciszek Zbyszycki w sierpniu 1903 r.[3]
Przez W.H. Paryskiego Pańszczyckie Czuby były traktowane jako część Skrajnego Granatu, z dalsza bowiem zlewają się z jego masywem[2].
Nie prowadzi przez nią żaden szlak turystyczny, dla taterników jest to rejon dopuszczony do wspinaczki skalnej (ale tylko od strony Doliny Gąsienicowej)[4]. Drogi wspinaczkowe:
- Zachodnim żlebem (od wielkiego żlebu z Pańszczyckiej Przełączki Wyżniej); 0 stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 15 min,
- Północno-wschodnią depresja (z ominięciem dolnego progu); II, 1 godz. 15 min,
- Wprost przez północno-wschodnią depresję; II, na kilkumetrowym odcinku IV, 30 min[2]
Przypisy
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2016-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24] .
- ↑ a b c WładysławW. Cywiński WładysławW., Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7 .
- ↑ Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Zawrat – Żółta Turnia, t. 2, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951 .
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2019-01-04] .