İç sular

Uluslararası deniz hukukuna ilişkin deniz alanları

Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi'ne göre düz esas çizgi ile içinde kalan su alanları ülkenin iç sularını oluşturur. İç sular; limanları, akarsu ağızlarını ve bazen küçük koylardaki suları da kapsar.

İç sularda, devletin egemenliği anakaradaki ile aynıdır. Kıyı devleti, iç sularıyla ilgili yasalar çıkarma, herhangi bir kullanım düzenleme ve herhangi bir kaynağı kullanma konusunda serbesttir. Aksi yönde bir anlaşma olmadıkça, yabancı gemilerin iç sularda izinsiz geçiş hakkı yoktur. Bu geçiş hakkının olmaması, iç sular ile karasuları arasındaki temel farktır.[1] Takımada devletlerinin en dıştaki adaları arasındaki "takımada suları", iç sular olarak kabul edilir. Ancak burada, zararsız geçişe izin verilmesi gerekmektedir. Bununla birlikte, takımada devleti bu sularda belirli deniz yolları tayin edebilir.

Yabancı bir geminin iç sulara girmesi onaylandığında, gemi kıyı devletinin yasalarına tabidir. Ancak bir istisna vardır: Gemi mürettebatı, bayrak devletinin yasalarına tabidir. Bu durum, çalışma koşulları ile gemide işlenen suçları kapsar; hatta gemi limanda demirliyken bile geçerlidir. Limanda işlenen suçlar ve yabancı bir gemi mürettebatının orada işlediği suçlar, her zaman kıyı devletinin yargı yetkisine girer. Kıyı devleti, geminin kaptanı yerel otoritelerin müdahalesini istediğinde, kıyı devletinin barış ve güvenliğine tehdit olduğunda veya gümrük kurallarını uygulamak için gemi işlerine müdahale edebilir.[2]

Sorunlar

Bir devletin bir su yolunu iç suları olarak iddia etmesi, diğer devletlerle anlaşmazlıklara yol açabilir. Örneğin, Kanada, Kuzeybatı Geçidi'nin bir bölümünü kendi iç suları olarak, yani tamamen Kanada'nın yetki alanında olduğunu iddia etmektedir.[3] Bu iddia, Amerika Birleşik Devletleri dahil çoğu ülke tarafından tartışılmaktadır. Onlar bu bölgeyi, yabancı gemilerin geçiş hakkına sahip olduğu uluslararası bir boğaz olarak kabul etmektedirler.[4][5][6]

1994 yılında kurulan Uluslararası Deniz Hukuku Mahkemesi, taraf devletler arasındaki denizcilik anlaşmazlıklarını çözme yetkisine sahiptir. Ancak pratikte bu çözümlemelerin etkili olabilmesi, devletlerin bu kararları kabul etme isteğine bağlıdır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ BİRLEŞMİŞ MİLLETLER DENİZ HUKUKU SÖZLEŞMESİ, Kısım II, Madde 2
  2. ^ "UNCLOS and Agreement on Part XI - Preamble and frame index". www.un.org. Erişim tarihi: 7 Haziran 2024. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  3. ^ "UNCLOS part IV, Archipelagic States". Admiralty and Maritime Law Guide. 10 Aralık 1982. Erişim tarihi: 8 Haziran 2024. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  4. ^ Nathan VanderKlippe (9 Nisan 2006). "Northwest Passage gets political name change". CanWest News Service. 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2024. 
  5. ^ Rob Huebert (2001). "Climate Change and Canadian Sovereignty in the Northwest Passage". ISUMA. ss. 86-94. 31 Ocak 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2024. 
  6. ^ Alanna Mitchell (5 Şubat 2000). "The Northwest Passage Thawed". The Globe and Mail. ss. A9. 28 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2024. 

Dış bağlantılar

  • 1982 tarihli Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi Türkçe metni
Deniz hukukunda denizin alanları
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • BNE: XX524829
  • BNF: cb11967913m (data)