Zygmunt Szantroch
kapitan rezerwy lekarz | |||
Data i miejsce urodzenia | 29 kwietnia 1894 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | wiosna 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1914–1940 | ||
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier | ||
Formacja | Legiony Polskie | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Późniejsza praca | profesor | ||
Odznaczenia | |||
|
Zygmunt Szantroch, także jako Schantroch (ur. 29 kwietnia 1894 w Samborze, zm. w maju 1940 w Charkowie) – polski lekarz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Rudolfa i Walentyny. W 1912 ukończył gimnazjum w Tarnowie. W latach 1912–1914 studiował medycynę na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości od 1918 służył w Szpitalu Załogi w Krakowie, w szpitalach wojskowych w Tarnowie, Przemyślu, I batalionie zapasowym 37 pułku piechoty. Po przeniesieniu do rezerwy był przydzielony do Szpitala Okręgowego nr 5.
W latach 1920–1924 dokończył studia medyczne na UJ. Naukę kontynuował na studiach uzupełniających na uniwersytecie w Turynie. W 1928 otrzymał stopień doktora wszechnauk lekarskich, w 1930 docenta anatomii opisowej, od 1936 profesor nadzwyczajny. Od 1924 zatrudniony jako pracownik naukowy w Katedrze Anatomii Opisowej UJ, w tym od 1936 jako kierownik Katedry. Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. W pracy naukowej zajmował się anatomią układu nerwowego, splanchnologią, histologią tkanki nerwowej i hodowlą tkanek.
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej był dowódcą III sztabu w Dowództwie Grupy obrony Lwowa. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Symboliczne upamiętnienie Zygmunta Szantrocha zostało ustanowione na grobowcu rodziny Szantrochów na Starym Cmentarzu w Tarnowie (kwatera XX, nr 8)[2].
Jego siostrą była Jadwiga, żona Bolesława Skwarczyńskiego.
Wybrane publikacje naukowe
- Histogeneza zwojów nerwowych serca (1929)
- Uber ein vesikales Nervengesteecht bei Huhnerembryonen (1929)
- Darmbuchtspalte (1930)
- Współczesne poglądy na budowę i czynności układu współczulnego (1931)
- Untersuchengen über den Fettgehalt embryonales Gewebe (1932)
- Gefässympathicus bei Cottus Scorpius (1937)
Ordery i odznaczenia
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 287. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Grobonet
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Część VI: Nauki medyczne zeszyt 2: M-Z (pod redakcją Andrzeja Śródki), Ossolineum, Wrocław 1991
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 474. [dostęp 2015-08-15].