Zygmunt Berezowski
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 września 1891 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 lipca 1979 | ||
| Poseł I kadencji Sejmu (II RP) | |||
| Okres | od 1922 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poseł II kadencji Sejmu (II RP) | |||
| Okres | od 1928 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poseł III kadencji Sejmu (II RP) | |||
| Okres | od 1930 | ||
| Przynależność polityczna | Stronnictwo Narodowe | ||
| Minister spraw wewnętrznych | |||
| Okres | od 29 listopada 1944 | ||
| Przynależność polityczna | Stronnictwo Narodowe | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | Roman Odzierzyński (jako kierownik ministerstwa) | ||
| |||
Zygmunt Berezowski ps. Oleśnicki (ur. 17 września 1891 w Potiejówce na Kijowszczyźnie, zm. 1 lipca 1979 w Londynie) – polski prawnik, dziennikarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I,II i III kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego[2].
Życiorys
Syn Wiktora i Marii z Wróblewskich. Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi[3]. Studiował prawo w Krakowie i Kijowie. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”[3], od 1915 roku członkiem Ligi Narodowej[4]. Sekretarz generalny Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi w latach 1917–1919. Członek Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w czasie I wojny światowej. W 1920 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego.
W latach 1922–1935 był posłem na Sejm. W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Związku Ludowo-Narodowego[5]. Był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Opieki nad Kresami. Działacz ZLN i SN. Od 1926 roku członek Wydziału Wykonawczego Obozu Wielkiej Polski. Członek Zarządu Głównego SN od 1928 roku. Od 1936 roku członek tajnego kierownictwa SN tzw. Dziewiątki. Redaktor pism „Polityka Narodowa” i „Warszawski Dziennik Narodowy”.
W czasie okupacji reprezentant SN w Radzie Jedności Narodowej.
Od 1944 do 1949 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w emigracyjnych rządach Tomasza Arciszewskiego i Tadeusza Komorowskiego. Przewodniczący Komitetu dla Spraw Kraju[6].
Zmarł 1 lipca 1979 roku w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Gunnersbury (Sq. J, gr.9A.)[7].
Bibliografia
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994.
- Leksykon historii Polski z 1995.
- Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego ze Stanisławem Mikołajczykiem (maj-październik 1944 r.), „Niepodległość i Pamięć” 2011, nr 34, s. 193-205.
- Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego w pierwszych miesiącach emigracji (maj – listopad 1944 r.), [w:] Archiwum Narodowej Demokracji, t. 2, red. J. Engelgard, M. Motas, Warszawa 2014, s. 277-310.
Przypisy
- ↑ 5 lipca 1945 rząd RP na uchodźstwie utracił powszechne uznanie międzynarodowe
- ↑ Berezowski Zygmunt, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-12-01] .
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 13. [dostęp 2021-06-29].
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 570.
- ↑ Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 468.
- ↑ Stanisław Dzięciołowski, Parlament Polski Podziemnej 1939–1945, Warszawa 2004, s. 14, 138.
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).
- p
- d
- e
Rząd Tomasza Arciszewskiego (1944–1947)
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
Rząd Tadeusza Komorowskiego (1947–1949)
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
- p
- d
- e
Ministrowie spraw wewnętrznych II RP
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3876223
