Zofia Dunin-Borkowska
Zobacz też: Zofia Dunin-Borkowska, polska profesor nauk chemicznych. |
Data i miejsce urodzenia | 10 października 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 3 maja 1943 |
Zawód, zajęcie | magister filozofii |
Odznaczenia | |
Zofia Dunin–Borkowska ps. „Marta”, „Marychna”, „Renata” (ur. 10 października 1904 w Druskiennikach, zm. 3 maja 1943 w Wilnie) – porucznik, magister filozofii, członkini ZWZ[1].
Życiorys
Zofia Dunin–Borkowska była córką Władysława (urzędnik) oraz Zofii z domu Kalenkiewicz. Harcerka Chorągwi Wileńskiej Organizacji Harcerek. Na Uniwersytecie Stefana Batorego ukończyła polonistykę i otrzymała tytuł zawodowy mgr filozofii[1]. Była nauczycielką szkół średnich, m.in. Gimnazjum ss. Nazaretanek w Wilnie i Miejskiej Zawodowej Szkoły Dokształcającej. Wykładowca na Miejskim Uniwersytecie Powszechnym w Białymstoku i Uniwersytecie Robotniczym w Łapach. Od października 1939 w konspiracji organizowała opiekę nad rannymi żołnierzami i po wsiach i leśniczówkach ukrywała oficerów Wojska Polskiego[1]. Mianowana została w 1940 szefem Wydziału Łączności Konspiracyjnej w Komendzie Okręgu Związku Walki Zbrojnej Białystok. Została aresztowana w Grodnie, a więziona w Białymstoku i Mińsku. Następnie zbiegła do Wilna, gdzie nadal działała w konspiracji w Komendzie Okręgu Wilno w zespole redakcyjnym pisma „Niepodległość”, a w sprawach którego kontaktowała się z płk. Aleksandrem Krzyżanowskim ps. „Wilk”. 3 maja 1943 aresztowana i tego samego dnia wraz z matką zginęła w więzieniu[1].
Zofia Dunin-Borkowska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2] i Krzyżem Walecznych.
Przypisy
Bibliografia
- Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945; poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 90. ISBN 83-06-01195-3.