| Data i miejsce urodzenia |
7 stycznia 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień lub maj 1940 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Praca | |
| Styl | |
.jpg)
Zdzisław Henryk Szulc (ur. 7 stycznia 1904 w Warszawie, zm. w kwietniu lub maju 1940 w Charkowie)[1][2] – polski architekt, podporucznik saperów rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Szczepana i Zofii z domu Trzcińskiej[2]. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (PW). Powołany do wojska, przerwał studia, aby przejść kurs w Szkole Podchorążych Saperów. W 1931 ukończył szkolenie i wrócił na studia. W 1933 na PW uzyskał dyplom inżyniera architekta[1], a w WP nominację na stopień podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia tegoż roku[2]. Otrzymał także przydział do 2. baonu saperów. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie.
Należał do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego. W kadencji 1937–1938 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Okręgowego SARP.
W 1939 został zmobilizowany. Brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i wywieziono go do obozu jenieckiego w Starobielsku[2][a]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[4]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 3712[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[5]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Dokonania
[edytuj | edytuj kod]- Osiedle TOR (Towarzystwo Osiedli Robotniczych) w Warszawie na Kole (1935–1937) – współautorzy: Roman Piotrowski (projektant generalny), Aleksander Brzozowski i Kazimierz Lichtenstein[6]
Konkursy
[edytuj | edytuj kod]- Projekty wzorów kiosków, kabin, gablotek itp. dla handlu ulicznego w Warszawie (1928) (I nagroda za projekt kiosku stacjonarnego)
- Projekt szkicowy gmachu dla dowództwa Marynarki Wojennej w Warszawie (1933) – współautorzy: Stanisław Fiszer, Mieczysław Krąkowski, Bohdan Nowak i Bruno Zborowski (IV nagroda równorzędna}
- Projekt planu zabudowy bloku w Warszawie zamkniętego ulicami Suchą, Koszykową, Topolową i 6 Sierpnia (1934) – współautorzy: Stanisław Fiszer i Józef Łowiński (zakupiony)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwaga
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zdzisław Henryk Szulc. SARP. [dostęp 2024-06-18]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 541.
- ↑ Podporucznik rezerwy Zdzisław Henryk Szulc. katyn.ipn.gov.pl. [dostęp 2024-06-18]. (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ W zdrowym domu zdrowy lud – Osiedle TOR na Kole. tubylotustalo.pl. [dostęp 2024-06-18]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Henryk Szulc, SARP
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2003. ISBN 83-916663-5-2.