Wojna z narkotykami

Wojna z narkotykami

czasy po zimnej wojnie(inne języki) oraz czasy po zamachach z 11 września(inne języki)[1] (etap w XXI wieku)
Amerykańska rządowa reklama społeczna wydana przez Agencję ds. Alkoholu, Narkomanii i Zdrowia psychicznego przedstawiająca zdjęcie dwóch skrętów marihuany oraz slogan „Po prostu powiedz nie”
Czas	od 17 czerwca 1971[a]
Terytorium	świat
Wynik	trwa nadal[2][3][4][5]
Strony konfliktu
•  Stany Zjednoczone • sojusznicy Stanów Zjednoczonych(inne języki) • Interpol •  ONZ •  NATO główni przeciwnicy (faza XXI wieku):[6] • Gulf Cartel • Sinaloa Cartel • CJNG • Cartel of the Suns • LNFM • Northeast Cartel • Tren de Aragua • United Cartels • Mara Salvatrucha • Talibowie faza XX wieku: •  Panama (1989–1990) • Medellin Cartel • Cali Cartel
Dowódcy
George W. Bush Barack Obama Joe Biden Donald Trump Richard Nixon Gerald Ford Jimmy Carter Ronald Reagan George H.W. Bush Bill Clinton Juan García Abrego Osiel Cárdenas Guillén Jorge Eduardo Costilla Sánchez Joaquín "El Chapo" Guzmán Ismael "El Mayo" Zambada Iván Archivaldo Guzmán Salazar Nemesio Oseguera Cervantes Manuel Noriega Pablo Escobar X Gilberto Rodríguez Orejuela Miguel Rodríguez Orejuela
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojna z narkotykami – określenie promowanej głównie przez Stany Zjednoczone polityki narkotykowej, prowadzonej przez większość krajów świata. Opiera się ona na całkowitym braku tolerancji dla osób handlujących narkotykami jak i zażywających narkotyki. Jej głównym założeniem jest to, że aby zwalczyć negatywne skutki zażywania narkotyków, trzeba "zwalczyć" same narkotyki.

Pierwsze użycie terminu wojna z narkotykami (ang. War on Drugs) przypisuje się Richardowi Nixonowi w 1971 roku, chociaż kontynuował on politykę prohibicyjną trwającą już od kilku dekad.

Zdaniem większości osób promujących tę politykę, jest ona jedyną słuszną drogą w walce z negatywnymi skutkami zażywania narkotyków. Jej przeciwnicy powołują się zazwyczaj na jej nieskuteczność oraz rzadziej na ograniczenie ich wolności przez zabronienie im stosowania części używek, głównie marihuany i haszyszu, oraz na dyskryminację kulturową w stosunku do użytkowników legalnych używek (głównie alkoholu i papierosów).

Krytykę dotychczasowego modelu wojny z narkotykami wyraziła w swoim raporcie z 2011 roku Światowa Komisja ds. Polityki Narkotykowej, w której zasiadał m.in. Kofi Annan, były sekretarz generalny ONZ. Oprócz braku sukcesów w redukcji produkcji i spożycia narkotyków na świecie, wskazywała na wytworzone przez niego rocznie dodatkowe 100 mld USD kosztów w postaci zbrojnych konfliktów i wzrostu populacji więziennej^[7].

• narkomania

• Artykuł "USA – Najwyższy czas zatrzymać wojnę z narkotykami"
• Mike Trace: Jak przegrałem 'wojnę z narkotykami