 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant RU |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Wincenty Rusiecki[a] (ur. 15 lutego 1894 w Bobrujsku, zm. 1 września 1939 w Poznaniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Bobrujsku, ówczesnym mieście powiatowym guberni mińskiej, w rodzinie Jana i Sabiny z Korwin-Łucewiczów[2][3][4][5].
Służył w 45 pułku piechoty[6]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej Armii Polskiej we Francji[6].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 45 pp[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 i 309. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8].
10 lipca 1922 został zatwierdzony, jako pełniący obowiązki dowódcy batalionu w 45 pułku piechoty w Równem[9]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W lipcu 1926 został przesunięty ze stanowiska dowódcy II baonu na stanowisko kwatermistrza 45 pp[11][12]. Przesunięcie miało miejsce niecały miesiąc od katastrofy pod Powurskiem, której ofiarami byli między innymi żołnierze dowodzonego przez niego batalionu. 24 grudnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień podpułkownika w korpusie oficerów piechoty i 25. lokatą[13][14]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu[15]. W marcu 1930 został przeniesiony do 19 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16][17].
W listopadzie 1933 został scharakteryzowany przez inspektora armii, generała dywizji Juliusza Rómmla, jako „oficer zamiłowany w służbie liniowej, duży praktyk-dowódca, na wojnie wybitny. Instruktor bardzo dobry, administrator i organizator dobry. Charakter żywy i ustalony, ruchliwy, dbały o podwładnych. Nadaje się na dowódcę pułku. Zdolności przeciętne. Opinia według skali Pana Marszałka: ponad przeciętny”[18]. Pomimo pozytywnej opinii inspektora armii nie otrzymał dowództwa pułku, lecz w kwietniu 1934 został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin[19][20]. Po 1935 został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Poznań Powiat, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[21]. W 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[21].
Zginął pierwszego dnia wojny w czasie bombardowania Poznania przez Luftwaffe[22]. Pochowany na cmentarzu Bohaterów Polskich w Poznaniu (kwatera 1, rząd A, miejsce 1)[23].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 13 kwietnia 1921[24][14][25]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[14][26] (po raz pierwszy[27], po raz drugi[28])
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[29][30]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[31][2][32]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej – 12 lutego 1922[33]
- francuski Krzyż Wojenny
- Medal Zwycięstwa – 27 sierpnia 1921[34]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny – 27 sierpnia 1921[34]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 24.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11]., tu urodzony 2 lutego 1894.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11]., tu urodzony w 1893.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 788.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 150, 852, jako Wiktor Rusiecki ur. 2 lutego 1893.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 42, jako Wiktor Rusiecki ur. 2 lutego 1893.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 549.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 lipca 1926, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 61, 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929, s. 439.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 337.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 549.
- ↑ Opinie podpułkowników piechoty stan na 10 marca 1938 roku. [w:] Referat Personalny GISZ, sygn. 701/1/120, s. 127 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1938. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 153.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 12.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 855.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2025-06-11]., jako Wiktor Rusiecki ur. 15 lutego 1894.
- ↑ Wincenty Rusiecki. Urząd Miasta Poznania. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 812, jako Wiktor.
- ↑ Księga Chwały 1992 ↓, s. 584.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921, s. 1547.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 75.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 407.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94, jako ppłk dypl. Rusiecki Wiktor.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-06-11].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 kwietnia 1922, s. 250.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 27 sierpnia 1921, s. 1322.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Księga Chwały Piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.