Wacław Cegiełka
Data i miejsce urodzenia | 11 września 1887 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 3 lutego 1966 | ||
Burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego | |||
Okres | od 1930 | ||
Poprzednik | Józef Jondro (pełniący obowiązki jako zastępca burmistrza) | ||
Następca | Walter Hirsch | ||
Odznaczenia | |||
|
Wacław Cegiełka (ur. 11 września 1887 w Grabowie[1], pow. Kępno, zm. 3 lutego 1966 w Lesznie) – polski działacz społeczny i polityczny, burmistrz Ostrowa Wielkopolskiego.
Życiorys
Był synem murarza Szczepana i Marianny z Klichowskich. Ukończył szkołę powszechną w Poznaniu[1]. Wzorem ojca wyuczony na murarza, w młodości wyjechał za pracą do Westfalii. Zaangażował się tam w działalność Zjednoczenia Zawodowego Polskiego w Duisburgu. W latach 1907–1910 służył w armii niemieckiej. Podczas I wojny światowej w latach 1914-1915 ponownie w armii niemieckiej, na froncie francuskim i belgijskim[1], ciężko ranny został zwolniony z wojska.
Od 1915 sekretarz oddziału rzemieślniczego ZZP w Poznaniu i kierownik biura dla obrony przed wyzyskiem pracodawców Polaków wywożonych z Królestwa Kongresowego do Prus, Brandenburgii i na Pomorze. W 1917 współtwórca Narodowego Stronnictwa Robotniczego i członek pierwszego Zarządu Głównego. W listopadzie 1918 został członkiem Wydziału Wykonawczego Rady Robotników i Żołnierzy w Poznaniu, był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w 1918[2], pełnił funkcję sekretarza generalnego Sejmu Dzielnicowego oraz członka Naczelnej Rady Ludowej. W latach 1919–1921 stał na czele Departamentu Pracy i Opieki Społecznej najpierw w Komisariacie Naczelnej Rady Ludowej, potem w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej. Został w 1919 wybrany do Sejmu Ustawodawczego II RP (zrzekł się mandatu 1 października 1919). W latach 1921–1929 był starostą w Kościanie i Czarnkowie[1]. Od czerwca do lipca 1923 urlopowany i przydzielony do Komisarza Generalnego RP w Gdańsku w celu przygotowania i przeprowadzenia akcji wyborczej do Sejmu Gdańskiego (przyczynił się do wyboru 7 posłów, którzy utworzyli Koło Polskie). W latach 1930–1939 był burmistrzem Ostrowa Wielkopolskiego[3].
Podczas okupacji niemieckiej ukrywał się w Wielkopolsce, od 1940 przebywał na terenie Generalnego Gubernatorstwa, w latach 1940–1945 polski burmistrz w Skarżysku Kamiennej[3]. W 1945 aresztowany przez Niemców jako zakładnik, zbiegł z transportu więźniów.
Po wojnie osiadł w Pile, gdzie do 1948 był starostą, a potem pracował w spółdzielczości pracy inwalidów. Ostatnie lata życia spędził w Lesznie, tam też zmarł.
Był dwukrotnie żonaty (z Franciszką Jasiniak[1], następnie z jej siostrą Zofią); z pierwszego małżeństwa miał czworo dzieci, syna Radosława i córki Irenę, Leokadię i Zdzisławę.
Odznaczenia
Dekretem Naczelnika Państwa z 29 grudnia 1921 został odznaczony Orderem „Odrodzenia Polski” klasy IV – w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy narodowej[4][5].
Przypisy
- ↑ a b c d e StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 93 .
- ↑ Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu w grudniu 1918. Poznań: Drukarnia św. Wojciecha, 1918, s. 106.
- ↑ a b Parlamentarzyści - Wacław Cegiełka [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2019-12-04] .
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
- ↑ Monitor Polski nr 298 z 31 grudnia 1921 r.
Bibliografia
- Jerzy Pietrzak, Wacław Cegiełka, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981.
- p
- d
- e
Burmistrzowie (1919–1939) |
|
---|---|
Burmistrzowie (1939–1945) |
|
Burmistrz (1945–1948) |
|
Prezydent (1948–1950) |
|
Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1950–1975) |
|
Prezydenci (1975–1990) |
|
Prezydenci (od 1990) |
|
- NUKAT: n2018133594