| Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 sierpnia 2014 |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika płynów | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| Doktor honoris causa Politechnika Częstochowska – 2003 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Włodzimierz Juliusz Prosnak (ur. 21 kwietnia 1925 w Łasku, zm. 24 sierpnia 2014 w Gdańsku) – polski aerodynamik, specjalista w zakresie mechaniki płynów, profesor, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Tadeusza, urzędnika bankowego, i Elżbiety z domu Pabich. Miał młodszego brata Mieczysława (1928–2011), lekarza ortopedę, wieloletniego kierownika Wojewódzkiej Poradni Zaopatrzenia Ortopedycznego w Łodzi[2]. Edukację rozpoczął w Szkole Powszechnej w Łasku, od 1935 uczęszczał do Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[3].
Podczas II wojny światowej od 1941 mieszkał w Krakowie, gdzie od 1942 uczył się w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, którą w 1944 ukończył z odznaczeniem[3].
Po zakończeniu wojny powrócił do Łodzi, gdzie w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi w 1945 zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechnik Łódzkiej. Po pierwszym roku studiów przeniósł się na Politechnikę Warszawską, którą ukończył w 1950 na Oddziale Lotniczym[3]. W 1957 na podstawie rozprawy Fala uderzeniowa w płaskim przepływie radialnym uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1964 został mianowany profesorem tytularnym, a w 1972 - profesorem zwyczajnym.
Od 1948 pracował w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. W latach 1962–1970 na tej uczelni kierował Zakładem Dynamiki Gazów, 1970–1974 - Zakładem Aerodynamiki, a 1974–1980 - Zakładem Mechaniki Płynów. W latach 1955–1968 był pracownikiem naukowym Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. W latach 1968–1970 był dyrektorem Centrum Obliczeniowego PAN, 1980–1997 - kierownikiem Samodzielnej Pracowni Numerycznej Mechaniki Płynów Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku. Od 1984 do 1998 kierował Katedrą Mechaniki Płynów Politechniki Gdańskiej. Od 1994 do 1996 i od 1998 do 2007 pracował w Instytucie Oceanologii PAN[4].
W 1958 był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej[5]. W 1969 został członkiem korespondentem PAN, a w 1986 - jej członkiem zwyczajnym. W 1982 został członkiem zwyczajnym TNW[6]. W latach 1985–1995 był prezesem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego[7].
W 1973 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2], w 1991 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza[8], w 2003 został wyróżniony tytułem doktora honoris causa Politechniki Częstochowskiej.
Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Łostowickim (kwatera 67A-22-6)[9].
Badania naukowe
[edytuj | edytuj kod]Jest uważany za prekursora numerycznej mechaniki płynów w Polsce. Pierwszą pracę na temat elektronicznych maszyn liczących opublikował w 1961[10]. Zajmował się także teoretyczną i eksperymentalną mechaniką płynów. Był autorem ponad 110 publikacji naukowych oraz 18 podręczników i skryptów. W latach 1961–1962 na Uniwersytecie Princeton w USA badał zagadnienia związane ze „sterowaną” warstwą przyścienną. Pozostawił prace poświęcone teorii układu dowolnych profili lotniczych i teorii profilu z klapą strumieniową. Opracował algorytmy efektywnego odwzorowania konforemnego dowolnych obszarów wielospójnych na obszary kołowe i zastosował je do rozwiązania różnych zagadnień ruchu płynu[11].
Ważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Mechanika płynów (Warszawa, PWN, tom 1: Statyka płynów i dynamika płynów, 1970; tom 2: Dynamika gazów, 1971).
- Teoria układu profilów lotniczych (Wrocław-Warszawa-Kraków, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1981).
- Wprowadzenie do numerycznej mechaniki płynów: Metody przybliżone rozwiązywania zagadnień różniczkowych zwyczajnych (Wrocław-Warszawa-Kraków, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1993).
- Równania klasycznej mechaniki płynów (Warszawa, PWN, 2006).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prof. zw. dr inż. cz Włodzimierz Prosnak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-09-17].
- ↑ a b (P). Dwaj rodem z Łasku. „Panorama Łaska”. Nr 4/122, s. 21, kwiecień 2012. Łask: Urząd Miejski w Łasku. ISSN 1644-2636. [dostęp 2025-02-17].
- ↑ a b c PROSNAK WŁODZIMIERZ JULIUSZ, profesor PAN – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2025-02-17].
- ↑ Prosnak Włodzimierz Juliusz. gedanopedia.pl. [dostęp 2019-02-10].
- ↑ Członkowie założyciele [online], Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, 5 lutego 2018 [dostęp 2025-02-17].
- ↑ Spis członków Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego”. 55, s. 144, 1992.
- ↑ O GTN. gtn.cba.pl. [dostęp 2019-02-06].
- ↑ Laureaci Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2025-02-17].
- ↑ Włodzimierz Prosnak. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-02-10].
- ↑ prof. zw. dr inż. Włodzimierz Juliusz Prosnak. pcz.pl. [dostęp 2019-02-10].
- ↑ Prosnak Włodzimierz Juliusz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-02-10].