Władimir Zografski
Владимир Зографски
|
Pełne imię i nazwisko | Władimir Emiłow Zografski |
Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1993 Samokow |
Klub | SK Samokow |
Wzrost | 163 cm[1] |
Debiut w PŚ | 14 grudnia 2008 w Pragelato (43. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 17 grudnia 2010 w Engelbergu (28. miejsce) |
Rekord życiowy | 214,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2019) |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Władimir Emiłow Zografski (bułg. Владимир Емилов Зографски; ur. 14 lipca 1993 w Samokowie[2]) – bułgarski skoczek narciarski. Mistrz świata juniorów w skokach narciarskich z 2011, złoty medalista uniwersjady z 2015 i srebrny medalista olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy z 2009. Zwycięzca Letniego Grand Prix 2023.
24 marca 2019 podczas konkursu na Letalnicy w Planicy ustanowił swój rekord życiowy wynoszący 214 m. Jest to równocześnie rekord Bułgarii[3].
Przebieg kariery
Lata 2005–2010
Do oficjalnych zawodów międzynarodowych po raz pierwszy zgłoszony został jako jedenastolatek. W styczniu 2005 miał wystąpić w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Lauschy, lecz ostatecznie nie wystartował w żadnym z konkursów[4]. W lutym 2007 zadebiutował w FIS Cup, zajmując 30. miejsce w Zakopanem. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2007. Zajął na nich 62. miejsce w zawodach indywidualnych[5].
W sezonie 2007/2008 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. Pierwszymi zawodami, w których został sklasyfikowany, był konkurs Letniego Pucharu Kontynentalnego w Oberstdorfie, w którym był 73. Wcześniej dwukrotnie nie wystartował mimo zgłoszenia do zawodów, a także dwukrotnie był dyskwalifikowany. W całym sezonie Zografski nie zdobył punktów Pucharu Kontynentalnego – najwyższym miejscem, jakie zajął, było 35. z Hinterzarten. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008, zajmując 54. miejsce indywidualnie i 13. w drużynie[6].
We wrześniu 2008 w Villach Zografski zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego, co dało mu prawo do startu w Pucharze Świata. Zadebiutował w nim 14 grudnia 2008 w Pragelato, zajmując 43. miejsce[7]. Wystąpił na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2009. Podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego w skokach narciarskich skoczył 106,5 metra, ustanawiając rekord skoczni Skalite w Szczyrku. Jego wynik w czasie tych samych zawodów o 0,5 metra poprawił Peter Prevc. Zografski zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Prevcem[8][9]. W tym samym roku zadebiutował na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym. Wziął udział w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 43. pozycję. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009 był 58.[7].
W sezonie 2009/2010 dwukrotnie wziął udział w zawodach Pucharu Świata. W grudniu 2009 zajął 49. miejsce w Engelbergu, a w lutym 2010 był 46. w Willingen. Zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego: dwukrotnie był 9. w Bischofshofen. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 zajął 7. miejsce indywidualnie[10].
Lata 2010–2013
Latem 2010 dwukrotnie stanął na drugim stopniu podium w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Ałmaty. Zdobył również punkty Letniego Grand Prix w Klingenthal. 17 grudnia 2010 w Engelbergu zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 28. miejsce. W całym sezonie czterokrotnie, w zawodach rozgrywanych na przełomie grudnia i stycznia, zajmował miejsca w najlepszej trzydziestce. Najwyżej sklasyfikowany był 29 grudnia 2010 w Obertdorfie (na 16. miejscu)[11]. 28 stycznia 2011 w Otepää zwyciężył w konkursie Mistrzostwach Świata Juniorów 2011. Wyprzedził w nim Stefana Krafta i Kaarela Nurmsalu[12]. Wystartował też w obu konkursach indywidualnych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011. Na skoczni normalnej zajął 34., a na skoczni dużej – 37. miejsce[11].
Kilkukrotnie zajął miejsca w czołowej dziesiątce Letniego Grand Prix 2011. Najlepszym z nich było 4., zajęte w Ałmaty. 3 grudnia 2011 w Lillehammer po raz pierwszy w karierze znalazł się wśród 10 najlepszych zawodników Pucharu Świata, zajmując 8. pozycję. Poza tymi zawodami w sezonie 2011/2012 jeszcze pięciokrotnie zdobył punkty PŚ, przy czym najwyższym miejscem była 20. lokata z Oslo. Dwukrotnie był dyskwalifikowany za niezgodny z regulaminem kombinezon[13].
W Letnim Grand Prix 2012 najwyżej klasyfikowany ponownie był na 4. pozycji, w tym przypadku w Sapporo. Punkty zdobywał również w większości pozostałych występów w cyklu. W sezonie 2012/2013 Pucharu Świata regularnie zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najlepszy pojedynczy występ Zografskiego miał miejsce 15 grudnia 2012 w Engelbergu, gdy zajął 10. pozycję[14]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 33. lokacie ze 183 punktami[15]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata 2013, zajmując 40. miejsce na skoczni normalnej i 31. na dużej[14].
Lata 2013–2018
W kilku kolejnych sezonach Zografski osiągał gorsze wyniki sportowe. W sezonie 2013/2014 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata. Mimo licznych prób tylko czterokrotnie przeszedł kwalifikacje. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Na skoczni normalnej nie awansował do konkursu głównego, a na dużej zajął 47. pozycję[16].
W sezonie 2014/2015 dwukrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce zawodów Pucharu Świata, najwyżej na 24. pozycji. Na Mistrzostwach Świata 2015 był 30. na skoczni normalnej i 47. na dużej. Zdobył również złoty medal w konkursie indywidualnym Zimowej Uniwersjady 2015[17].
W sezonie 2015/2016 w Pucharze Świata punkty zdobył raz[18], a w sezonie 2016/2017 – wcale. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 42. miejsce na skoczni normalnej, a na dużej został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach[19].
W Pucharze Świata 2017/2018 punkty zdobywał dwukrotnie, zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Był również 8. w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu w grudniu 2017. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, zajmując 14. miejsce na skoczni normalnej i 35. na skoczni dużej[20].
Po 2018
W ramach Letniego Grand Prix 2018 zajął 5. miejsce we wrześniowych zawodach w Râșnovie. W drugim konkursie Pucharu Świata 2018/2019, 24 listopada 2018 w Ruce, zajął 6. pozycję, najwyższą w sezonie. Na początku grudnia w Niżnym Tagile dwukrotnie zajmował 15. miejsce. W grudniowych i styczniowych zawodach cyklu regularnie zdobywał punkty, od lutego zaczął osiągać słabsze wyniki[21]. Ostatecznie sezon zakończył na 33. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 134 punktami[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Zajął 30. miejsce na skoczni dużej i 37. na normalnej[21].
W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata siedmiokrotnie zdobył punkty. Najwyżej klasyfikowany był na 16. miejscu, w lutym 2020 w Willingen[22]. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata punkty zdobywał czterokrotnie, w najlepszym występie, w lutym 2021 w Râșnovie, zajmując 21. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zajął 43. miejsce na skoczni normalnej i 37. na dużej[23].
W ramach Letniego Grand Prix 2021 zajął 3. miejsce w konkursie w Szczuczyńsku rozgrywanym 5 września 2021. Łącznie trzykrotnie ukończył zawody cyklu w najlepszej dziesiątce. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata punkty zdobył 3 razy, a najwyżej klasyfikowany był na 12. pozycji, którą zajął w konkursie 70. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 38. na dużej. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zajął 34. lokatę indywidualnie[24].
Dwa konkursy Letniego Grand Prix 2022 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym jeden na podium – 17 września 2022 w Râșnovie zajął 3. pozycję. W Pucharze Świata 2022/2023 dziesięciokrotnie zdobywał punkty, głównie w początkowej części sezonu. Najwyżej sklasyfikowany był na 19. miejscu, które zajmował w grudniu 2022 w Titisee-Neustadt oraz w lutym 2023 w Râșnovie. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zajął 32. lokatę na skoczni normalnej oraz 35. na dużej[25].
Życie prywatne
Jest synem Emiła Zografskiego, byłego skoczka narciarskiego i dwukrotnego olimpijczyka (Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988 i 1992)[26]. Ojciec Zografskiego pełni funkcję trenera reprezentacji Bułgarii[27]. Zografski urodził się w Samokowie. Zna języki: bułgarski, angielski[28], niemiecki[29] oraz polski[30].
Skoki narciarskie uprawiał również jego młodszy brat, Martin[31].
W maju 2019 wziął ślub z Polką Agnieszką Skowron[32].
Indywidualnie
Starty W. Zografskiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
NQ | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 89,0 m | 97,8 pkt | Nie zakwalifikował się. |
47. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 110,0 m | – | 89,3 pkt | 189,4 pkt | Kamil Stoch |
14. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 101,5 m | 108,5 m | 226,5 pkt | 32,8 pkt | Andreas Wellinger |
35. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 119,5 m | – | 105,9 pkt | 179,8 pkt | Kamil Stoch |
22. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,0 m | 97,0 m | 245,3 pkt | 29,7 pkt | Ryōyū Kobayashi |
38. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 125,0 m | – | 112,5 pkt | 183,6 pkt | Marius Lindvik |
Indywidualnie
Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
43. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 87,0 m | – | 105,0 pkt | 177,0 pkt | Wolfgang Loitzl |
NQ | 27 lutego | 2009 | Liberec | Ještěd | K-120 | HS-134 | indywid. | DNS | Nie zakwalifikował się. |
34. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 90,5 m | – | 99,7 pkt | 169,5 pkt | Thomas Morgenstern |
37. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 113,5 m | – | 102,6 pkt | 174,9 pkt | Gregor Schlierenzauer |
40. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 90,0 m | – | 94,6 pkt | 158,0 pkt | Anders Bardal |
31. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 120,5 m | – | 121,4 pkt | 174,4 pkt | Kamil Stoch |
30. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 87,5 m | 84,0 m | 199,3 pkt | 53,4 pkt | Rune Velta |
47. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 103,5 m | – | 66,2 pkt | 202,5 pkt | Severin Freund |
42. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 88,0 m | – | 105,2 pkt | 165,6 pkt | Stefan Kraft |
NQ | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | DSQ | Nie zakwalifikował się. |
30. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 117,0 m | DSQ | 106,1 pkt | 173,3 pkt | Markus Eisenbichler |
37. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 87,0 m | – | 80,1 pkt | 138,2 pkt | Dawid Kubacki |
43. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,5 m | – | 103,7 pkt | 165,1 pkt | Piotr Żyła |
37. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 109,5 m | – | 82,7 pkt | 193,8 pkt | Stefan Kraft |
32. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 99,5 m | – | 115,6 pkt | 146,2 pkt | Piotr Żyła |
35. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 119,0 m | – | 107,3 pkt | 180,2 pkt | Timi Zajc |
Indywidualnie
Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty W. Zografskiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
62. | 15 marca | 2007 | Planica | Srednija velikanka | K-90 | HS-100 | indywid. | 65,0 m | – | 56,5 pkt | 211,5 pkt | Roman Koudelka |
54. | 27 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | indywid. | 81,0 m | – | 82,5 pkt | 169,5 pkt | Andreas Wank |
13. | 29 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | druż.[b] | 83,0 m | – | 350,5 pkt (108,5 pkt) | 620,5 pkt | Niemcy |
58. | 5 lutego | 2009 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | HS-100 | indywid. | 79,5 m | – | 88,5 pkt | 164,5 pkt | Lukas Müller |
7. | 28 stycznia | 2010 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | indywid. | 104,0 m | 99,0 m | 253,5 pkt | 29,0 pkt | Michael Hayböck |
1. | 28 stycznia | 2011 | Otepää | Tehvandi | K-90 | HS-100 | indywid. | 98,0 m | 95,0 m | 255,0 pkt | – |
Indywidualnie
Starty W. Zografskiego na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Indywidualnie
2015 Szczyrbskie Jezioro | – | złoty medal |
Starty W. Zografskiego na uniwersjadzie – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
1. | 27 stycznia | 2015 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,0 m | 94,0 m | 248,8 pkt | – |
Indywidualnie
Starty W. Zografskiego na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
2. | 17 lutego | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 106,5 m | 102,0 m | 268,0 pkt | 1,5 pkt | Peter Prevc |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce |
2018 | 60. |
2019 | 35. |
2021 | 51. |
2022 | 51. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 5 września | 2021 | Szczuczyńsk | Burabaj | K-90 | HS-99 | 94,0 m | 89,5 m | 245,9 pkt | 3. | 12,7 pkt | Halvor Egner Granerud |
2. | 17 września | 2022 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-97 | 100,0 m | 91,0 m | 250,2 pkt | 3. | 3,2 pkt | Ren Nikaidō |
3. | 29 lipca | 2023 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-125 | HS-132 | 132,0 m | 118,0 m | 230,2 pkt | 2. | 8,1 pkt | Gregor Deschwanden |
4. | 30 lipca | 2023 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-125 | HS-132 | 132,5 m | 130,5 m | 262,6 pkt | 1. | – |
5. | 5 sierpnia | 2023 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | 97,5 m | 106,5 m | 257,3 pkt | 1. | – |
6. | 6 sierpnia | 2023 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | 101,5 m | – | 137,4 pkt | 2. | 6,3 pkt | Piotr Żyła |
7. | 24 września | 2023 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-97 | 96,0 m | 97,5 m | 252,0 pkt | 1. | – |
8. | 1 października | 2023 | Hinzenbach | Aigner-Schanze | K-85 | HS-90 | 89,0 m | 87,0 m | 244,7 pkt | 2. | 1,9 pkt | Gregor Deschwanden |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu sezonu 2021/2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 25 września | 2010 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 134,0 m | 262,5 pkt | 2. | 10,8 pkt | Kamil Stoch |
2. | 26 września | 2010 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-105 | 98,0 m | 101,0 m | 244,5 pkt | 2.[d] | 12,5 pkt | Kamil Stoch |
3. | 2 lipca | 2011 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 109,0 m | 103,0 m | 250,6 pkt | 2. | 4,7 pkt | Robert Kranjec |
4. | 3 lipca | 2011 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 107,0 m | 105,0 m | 251,6 pkt | 3.[e] | 8,0 pkt | Jure Šinkovec |
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2021/2022
Uwagi
Przypisy
- ↑ Extended Start List Qualification. berkutschi.com, 2020-11-20. [dostęp 2021-01-02]. (ang.).
- ↑ Samokov Самоков. skisprungschanzen.com. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
- ↑ Andrzej Mysiak: Niedziela w Planicy: Pięć rekordów życiowych, najdalszy skok sezonu. skokinarciarskie.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-05-19].
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2005. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2007. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ a b ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2009. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ Rekord skoczni Skalite trzykrotnie pobity. swiatsportu.pl, 2009-02-18. [dostęp 2011-11-28]. (pol.).
- ↑ Results: Szczyrk 2009 (Ski Jumping). eurolympic.org. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2010. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ a b ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Bułgar Zografski mistrzem świata juniorów!. skokinarciarskie.pl, 2011-01-28. [dostęp 2011-11-28]. (pol.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ a b ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ a b ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ a b ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-05-19]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-22]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-15]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
- ↑ ZOGRAFSKI Vladimir – Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-07-20]. (ang.).
- ↑ Adrian Dworakowski: Władimir Zografski nagrodzony. skijumping.pl, 2011-04-22. [dostęp 2011-11-28]. (pol.).
- ↑ Ski team. xtdev.com. [dostęp 2018-06-24]. (ang.).
- ↑ Vladimir Zografski (Bułgaria). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-11-28]. (pol.).
- ↑ Vladimir Zografski National competitor – Ski Jumping. xtdev.com. [dostęp 2011-11-28]. (ang.).
- ↑ Władimir Zografski na podium w Rasnovie. "Za dużo chciałem". skijumping.pl. [dostęp 2022-09-18].
- ↑ Vladimir ZOGRAFSKI. olympics.com. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
- ↑ Bułgarski skoczek narciarski wziął ślub w... Polsce. sport.onet.pl, 2019-05-22. [dostęp 2019-05-25].
- ↑ NH INDIVIDUAL – QUALIFICATION ROUND – KRASNAYA POLYANA – SAT 08 FEB 2014. data.fis-ski.com, 2014-02-08. [dostęp 2014-02-08]. (ang.).
- ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. fis-ski.com, 2009-02-27. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
- ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-03-01. [dostęp 2017-03-01]. (ang.).
Bibliografia
- ZOGRAFSKI Vladimir - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
- Adam Kwieciński: ZOGRAFSKI Vladimir 1993.07.14 BUL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-04-30].
Linki zewnętrzne
- MarekM. Jóźwik MarekM., Kto zaczyna od medali i raptem wpada w dołek, musi być twardy jak Władimir Zografski [online], Tygodnik TVP, 13 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-17] .