Vasco da Gama Fernandes
Pełne imię i nazwisko | Vasco da Gama Lopes Fernandes |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1908 |
Data i miejsce śmierci | 9 września 1991 |
Zawód, zajęcie | polityk, prawnik |
Alma Mater | Uniwersytet Lizboński |
Stanowisko | przewodniczący Zgromadzenia Republiki (1976–1978) |
Vasco da Gama Lopes Fernandes (ur. 4 listopada 1908 w São Vicente, zm. 9 września 1991 w Lizbonie[1]) – portugalski polityk i prawnik, przewodniczący Zgromadzenia Republiki (1976–1978).
Życiorys
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lizbońskim, praktykował jako adwokat[1]. Od czasów studenckich uczestniczył w różnych akcjach przeciwko dyktaturze. Pierwszy raz został aresztowany za udział w proteście przeciwko deportacji Heliodora Caldeiry[2]. Współpracował z czasopismami „O Povo” i „Liberdade”, był jednym z organizatorów i liderów zrzeszenia studenckiego Liga dos Estudantes Republicanos. Na początku lat 30. wstąpił do ugrupowania Aliança Republicana e Socialista. Aby uniknąć aresztowania po zamachu stanu, wyemigrował na pewien czas do Hiszpanii. Wkrótce powrócił do Lizbony, został objęty amnestią i mógł dokończyć studia[1]. Kontynuował działalność opozycyjną skierowaną przeciwko reżimowi Antónia de Oliveiry Salazara. Był redaktorem naczelnym magazynu „A Vida Contemporânea”, w 1943 dołączył do antyfaszystowskiego ruchu Movimento de Unidade Nacional Antifascista, a w 1945 należał do założycieli formacji Movimento de Unidade Democrática[1][2]. W 1947 współtworzył niejawnie działające ugrupowanie Partido Trabalhista. Zajmował się też obroną w procesach politycznych[2].
Więziony ponownie po nieudanych próbach puczu wojskowego z 1947, a także po kampanii prezydenckiej Humberta Delgado z 1958. Uczestniczył w kampaniach wyborczych do parlamentu, w których brała udział opozycja[1]. W 1973 znalazł się wśród założycieli Partii Socjalistycznej[2]. W 1975, wkrótce po rewolucji goździków, został posłem do konstytuanty; pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tego gremium. W 1976 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Republiki I kadencji, od lipca tegoż roku do października 1978 sprawował urząd przewodniczącego portugalskiego parlamentu[1]. Wspierał ubiegającego się o prezydenturę Antónia Ramalho Eanesa, był pierwszym dyrektorem muzeum Museu República e Resistência[1]. W 1979 odszedł z PS, działał później w Demokratycznej Partii Odnowy, z ramienia której ponownie był wybierany na deputowanego w 1985 i 1987[2].
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Wolności (1980, Portugalia)[3]
- Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (1981, Portugalia)[3]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g 1908–2008. Vasco da Gama Fernandes: Homenagem ao Primeiro Presidente da Assembleia da Repúblicano centésimo aniversário do seu nascimento, Lizbona: Assembleia da República, 2008 [dostęp 2022-08-24] (port.).
- ↑ a b c d e Vasco da Gama Fernandes (1908–1991) [online], parlamento.pt [dostęp 2022-08-24] (port.).
- ↑ a b Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas [online], presidencia.pt [dostęp 2022-08-24] (port.).