Ustrój polityczny Meksyku

Meksyk jest wielopartyjną republiką związkową. Przez 71 lat od 1929 do 2000 r. Partia Rewolucyjno-Instytucjonalna (PRI) nieprzerwanie rządziła krajem, wygrywając wybory 14 razy z rzędu. Ostatecznie w 2000 r. wybory prezydenckie wygrał kandydat opozycyjnej Partii Akcji Narodowej (PAN) – Vicente Fox, uzyskując 43% głosów. Konstytucja Meksyku została przyjęta w 1917 r.

Jest on wybierany w głosowaniu powszechnym na sześcioletnią kadencję (od 1934 r., wcześniej na kadencję czteroletnią), bez możliwości reelekcji. Kandydat na to stanowisko musi mieć co najmniej 35 lat, być obywatelem Meksyku od urodzenia i zamieszkiwać jego terytorium przez co najmniej 20 lat przed wyborem.

Prezydent:

• jest szefem rządu – mianuje ministrów i sekretarzy stanu,
• mianuje przedstawicieli dyplomatycznych Meksyku,
• jest najwyższym zwierzchnikiem sił zbrojnych; wypowiada wojnę i zawiera pokój,
• wydaje dekrety z mocą ustawy,
• za zgodą Senatu mianuje sędziów Sądu Najwyższego,
• ma prawo weta wobec ustaw uchwalonych przez Kongres,
• stosuje prawo łaski.

Obecnie (od 1 grudnia 2018 r.) prezydentem jest Andrés Manuel López Obrador.

Parlament Meksyku – Kongres – jest dwuizbowy. Składa się z 500-osobowej Izby Deputowanych, wybieranej na trzyletnią kadencję (równocześnie z prezydentem i Senatem lub w połowie kadencji któregoś z tych organów) oraz z Senatu, składającego się ze 128 senatorów o kadencji sześcioletniej i wybieranego równocześnie z prezydentem.

Jest najwyższym sądem w Meksyku. Składa się z 10 sędziów, mianowanych przez prezydenta i zatwierdzanych przez Senat na piętnastoletnią kadencję (bez możliwości reelekcji) i przewodniczącego, wybieranego na kadencję czteroletnią. Kandydat na sędziego SN musi ukończyć 35 lat.