Trójpłatnik perski
| Triaenops persicus[1] | |||
| Dobson, 1871[2] | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | nietoperze | ||
| Podrząd | rudawkokształtne | ||
| Nadrodzina | Rhinolophoidea | ||
| Rodzina | rogonosowate | ||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | trójpłatnik perski | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
| |||
Trójpłatnik perski[6] (Triaenops persicus) – gatunek ssaka z rodziny rogonosowatych (Rhinonycteridae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1871 roku irlandzki zoolog George Edward Dobson nadając mu nazwę Triaenops persicus[2]. Holotyp pochodził z pobliża Szirazu, na wysokości około 4750 ft (1448 m), w Iranie[7].
Podgatunek macdonaldi ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich został opisany na podstawie koloru sierści; jednak ważność cech oddzielających ten takson została uznana za wątpliwą, a nazwa ta jest powszechnie uważana za młodszy synonim T. persicus[8]. Populacje w południowo-zachodniej Arabii przypisano do podgatunku afrykańskiego afer, ale opinia ta została odrzucona, a populacje są uważane za część T. persicus[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].
Etymologia
- Triaenops: gr. τρίαινα tríaina „trójząb”; ωψ ōps, ωπος ōpos „twarz, wygląd”[9].
- persicus: łac. Persicus „perski”, od Persia „Persja/Iran”[10].
Zasięg występowania
Trójpłatnik perski występuje w wąskim pasie wzdłuż zachodniego i południowego wybrzeża Jemenu, południowo-zachodniego i północno-wschodniego Omanu, wschodnich Zjednoczonych Emiratów Arabskich, południowego Iranu i południowego Pakistanu[8].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 56–72 mm, długość ogona 27–38 mm, długość ucha 13,6–17,4 mm, długość tylnej stopy 8–11 mm, długość przedramienia 48–58 mm; masa ciała 6–18 g[11].
Ekologia
Tryb życia
Występuje na suchych równinach i półpustyniach. Nietoperz ten, podobnie jak trzy pozostałe gatunki tego rodzaju trójpłatnik perski, różni się od pozostałych przedstawicieli swojej rodziny kształtem narośli skórnych otaczających jego nos. W ciągu dnia śpi w podziemnych szczelinach i chodnikach. Na poszukiwanie pożywienia udaje się zanim zapadną zupełne ciemności. Wówczas szybko i dość nisko lata nad ziemią. Jego właściwe tereny łowieckie znajdują się jednak wysoko w koronach drzew, wśród których łowi drobne owady.
Rozmnażanie
Trójpłatnik perski rozmnaża się od grudnia do maja, a rodzenie młodych uzależnione jest od pory deszczowej. Rodzi się zawsze 1 młode. Matka pozostawia je w miejscu nocowania, gdy sama udaje się na polowanie.
Przypisy
- ↑ Triaenops persicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b G.E. Dobson. On a new genus and species of Rhinolophidae, with description of a new species of Vesperus, and notes on some other species of insectivorous bats from Persia. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 40 (4), s. 455, 1871. (ang.).
- ↑ a b A. Milne-Edwards. Observations sur quelques animaux de Madagascar. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 91, s. 1035, 1881. (fr.).
- ↑ D.L. Harrison. On a collection of mammals from Oman, Arabia, with the description of two new bats. „The Annals and Magazine of Natural History”. Twelfth series. 8 (96), s. 900, 1955. DOI: 10.1080/00222935508655710. (ang.).
- ↑ A.A. Monadjem A.A. i inni, Triaenops persicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-16] (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Triaenops persicus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-16].
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 118. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 687, 1904. (ang.).
- ↑ persicus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-06-16] (ang.).
- ↑ P. Benda: Family Rhinonycteridae (Trident Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 205–207. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
