Tadeusz Przemysław Szafer

Tadeusz Przemysław Szafer (ur. 8 stycznia 1920 w Krakowie, zm. 20 lutego 2017^[1] w Warszawie) – polski architekt i urbanista, historyk sztuki.

Urodził się w Krakowie, jako syn znanego przyrodnika profesora Władysława Szafera i profesor Janiny Jentys-Szaferowej. Był starszym bratem malarki Anny Staniszewskiej. Po udziale w kampanii wrześniowej został żołnierzem ZWZ-AK używającym pseudonimów „Korab” i „Boruta”. W latach 1943–1944 studiował na tajnej Politechnice Warszawskiej, a po wojnie, w latach 1945–1947 historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i równolegle architekturę na świeżo utworzonym Wydziale Architektury początkowo przy Akademii Górniczo-Hutniczej. Od 1949 roku był członkiem SARP Oddziału Krakowskiego I, a od 1950 r. Oddziału Warszawskiego SARP, a także TUP od 1951 roku^[2].

Wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Krakowskiej; założyciel i prezes (1979–1982) Polskiego Klubu Ekologicznego. Dyrektor Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu (1983-1985). Redaktor i Przewodniczący Rady Redakcyjnej miesięcznika „Architektura” (1965–1989). Projektant zespołu wotywnego w Wadowicach.

Ważniejsze publikacje m.in.: Nowa Architektura Polska. Diariusz lat 1966–1970 (1972), Nowa Architektura Polska. Diariusz lat 1971–1975 (1979), Nowa Architektura Polska. Diariusz lat 1976–1980 (1981), Polska architektura współczesna (1977), Współczesna architektura polska: antologia czterdziestolecia (1987)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
• Nagroda resortowa I stopnia (1979)

• Encyklopedia Krakowa, Kraków 2000.
• Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1276