Tadeusz Lubaczewski
| Data i miejsce urodzenia | 23 czerwca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1959 |
| Kierownik Konsulatu RP w Pradze | |
| Okres | od 1930 |
| Następca | Marian Kossow |
| Kierownik Konsulatu Generalnego w Lille | |
| Okres | od 1923 |
| Poprzednik | Leon Rembiszewski |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
    | |
Tadeusz Lubaczewski (ur. 23 czerwca 1895 w Bośni, zm. 1959 w Kanadzie?) – polski prawnik, dyplomata, urzędnik konsularny i publicysta.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Travniku, następnie studiował prawo i uzyskał w tej dziedzinie tytuł doktora. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców nr 32[1]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916[2].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 843. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4][5]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 21 Pułku Piechoty w Warszawie[6][7][8].
W 1920 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, w której był m.in. sekretarzem konsularnym w agencji konsularnej w Boguminie (1920), sekretarzem konsularnym w Zagrzebiu (1920–1922), urzędnikiem Departamentu Konsularnego MSZ (1922–1923), wicekonsulem w Lille (1923–1924), ponownie w MSZ (1925–1927), konsulem w Pradze (1927–1931), kierownikiem konsulatu tamże (1930–1931) i radcą handlowym, a następnie kierownikiem wydziału konsularnego poselstwa w Belgradzie (1931–1934), w MSZ (1934–), radcą handlowym w Bukareszcie (1939–). Był delegatem Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w Jerozolimie (1941–1943), radcą poselstwa przy Królewskim Rządzie Jugosłowiańskim z siedzibą w Kairze (1944) oraz w Londynie (1945), urzędnikiem w MSZ w Londynie (1945–1951), redaktorem „Free Poland Bulletin” (1952–). Następnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii i Kanadzie.
Publikował książki i artykuły o tematyce jugosłowiańskiej.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (30 stycznia 1930)[9]
- Order Korony Jugosłowiańskiej
- Legia Honorowa
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[1]
Publikacje
- Jugosławia, Nakład Własny, Warszawa 1921.
- Osadnictwo polskie w Bośni, Przedruk z „Polityki”, Warszawa 1922.
Przypisy
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 345.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 477.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 417.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 451.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi „za zasługi na polu konsularnem” (M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 51).
Bibliografia
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938
- Jerzy Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2005, 221 s., ISBN 83-229-2669-3.
