TKc100
TKc100-1648 (dawny TKb100-10) w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |||
Producent | Henschel & Sohn, Kassel | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1893 r. | ||
Układ osi | 1B n2t / 1B h2t | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa | 43,2 t | ||
Długość | 9840 mm | ||
Średnica kół napędnych | 1580 mm | ||
Średnica kół tocznych | 1130 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja | parowa | ||
Ciśnienie w kotle | 12 at | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 89,60 m² | ||
Powierzchnia rusztu | 1,60 m² | ||
Średnica cylindra | 420 mm | ||
Skok tłoka | 600 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Prędkość konstrukcyjna | 75 km/h | ||
|
TKc100 – oznaczenie towarowych parowozów – tendrzaków o układzie osi 1B (1-2-0) według systemu oznaczeń PKP. Na PKP w rzeczywistości nie eksploatowano parowozów z takim oznaczeniem serii[1], natomiast nosił je parowóz TKc100-1648 należący do Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Łodzi, który wcześniej był niewłaściwie zaliczony na PKP do serii TKb100[2].
Parowóz TKc100-1648 należał do typu T4¹ kolei pruskich. Wyprodukowany został w 1893 roku przez Henschel & Sohn w Kassel (numer fabryczny 3838)[2]. W 1927 roku kocioł parowozu został zamieniony na nowy kocioł firmy Borsig na parę przegrzaną (numer fabryczny kotła 1648)[2]. Początkowo służył na kolejach pruskich, a 26 stycznia 1917 został sprzedany na Słupskie Koleje Lokalne (Stolper Kreisbahn, StKB), od 1940 pozostające pod wspólnym zarządem Pommersche Landesbahnen). W 1945 roku trafił na PKP, gdzie zaliczono go do serii TKb100 i nadano mu numer TKb100-10. W 1953 roku został skreślony z inwentarza PKP i sprzedany Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Łodzi, gdzie nosił numer TKc100-1648 (od prawidłowego oznaczenia PKP i numeru kotła). W 1979 został wycofany z eksploatacji i przekazany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, gdzie stoi do dziś z fikcyjnym oznaczeniem PKP TKc100-1[2].
Przypisy
Bibliografia
Tomisław Czarnecki: Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2011-03-08]. (pol.).