Tępogłów grubowargi

Tępogłów grubowargi
Chelon labrosus[1]
Risso, 1827
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Rząd

mugilokształtne

Rodzina

mugilowate

Rodzaj

Chelon

Gatunek

tępogłów grubowargi

Synonimy
  • Chelon chelo (Cuvier, 1829)
  • Crenimugil labrosus (Risso, 1827)
  • Liza chelo (Cuvier, 1829)
  • Mugil buosega (Nardo, 1847)
  • Mugil chelo (Cuvier, 1829)
  • Mugil chelon (Cuvier, 1829)
  • Mugil corrugatus (Lowe, 1838)
  • Mugil curtus (Yarrell, 1836)
  • Mugil labrosus (Risso, 1827)
  • Mugil septentrionalis (Günther, 1861)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

najmniejszej troski
Zasięg występowania
Mapa występowania
Multimedia w Wikimedia Commons

Tępogłów grubowargi, chelon grubowargi, (Chelon labrosus) – gatunek ryby z rodziny mugilowatych (Mugilidae).

Występowanie

Północny Atlantyk od Islandii i Lofotów do zachodniej Afryki. W okresie letnim także w zachodniej części Bałtyku.

Żyje w płytkich wodach przybrzeżnych, także w wodach słonawych i ujściach rzek, nad miękkim dnem porośniętym obficie glonami. Występuje w stadach, odbywając dalekie wędrówki w poszukiwaniu pokarmu. W okresie zapada w rodzaj „snu zimowego”, zaprzestając przyjmowania pokarmu.

Opis

Dorasta maksymalnie do 60 cm długości, osiąga wagę 4-5 kg. Ciało wrzecionowate, wydłużone z silnie spłaszczoną głową. Otwór gębowym mały, bez uzębienia, górna warga bardzo gruba, u dorosłych osobników pokryta małymi brodawkami. Ciało pokryte łuskami, dużymi, kolistymi. Linii boczna niezaznaczona. Płetwa grzbietowa podwójna, pierwsza podparta 4 twardymi promieniami, druga jednym twardym i 8 – 9 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 9 – 10 miękkimi promieniami.

Grzbiet ciemnoszarozielonkawy, boki jaśniejsze z 7 – 8 wąskimi, ciemnymi smugami. Brzuch srebrzysty. Płetwy ciemnoszare.

Odżywianie

Młode ryby odżywiają się planktonem, dorosłe drobnymi bezkręgowcami, detrytusem organicznym i glonami zbieranymi z dna lub odfiltrowanymi z namułów dennych.

Rozród

Tarło w Morzu Śródziemnym odbywa się od grudnia do marca, w Zatoce Biskajskiej od stycznia do kwietnia. Jaja zawierają kroplę tłuszczu i unoszą się swobodnie bezpośrednio nad dnem.

Przypisy

  1. Chelon labrosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. Chelon labrosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species  (ang.).

Bibliografia

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Chelon labrosus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 16 czerwca 2010]
  • SNL: tykkleppet_multe
Identyfikatory zewnętrzne:
  • EUNIS: 10088
  • GBIF: 2400863
  • identyfikator iNaturalist: 97345
  • ITIS: 170371
  • NCBI: 48171
  • CoL: TVBX