Suillia fuscicornis
Suillia fuscicornis | |||
(Zetterstedt, 1847) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | muchówki łękoryse | ||
Nadrodzina | Sphaeroceroidea | ||
Rodzina | błotniszkowate | ||
Podrodzina | Suillinae | ||
Plemię | Suillini | ||
Rodzaj | Suillia | ||
Gatunek | Suillia fuscicornis | ||
Synonimy | |||
|
Suillia fuscicornis – gatunek muchówki z rodziny błotniszkowatych.
Gatunek ten opisany został w 1847 roku przez Johana Wilhelma Zetterstedta jako Helomyza fuscicornis[1].
Muchówka ta ma czułki o dwubarwnym, w wierzchołkowej połowie brązowym pierwszym członie biczyka. Tułów jej jest w całości matowy, o nagiej, u wierzchołka trochę zaostrzonej tarczce. Użyłkowanie skrzydła charakteryzuje obecność dużych i mocnych kolców na żyłce kostalnej. Pierwsza para odnóży samca ma początkowe człony stóp pozbawione kolca. Odwłok samicy odznacza się segmentem siódmym bocznie spłaszczony, ku tyłowi zwężonym, o połowę dłuższym niż szósty. Narządy rozrodcze samic mają trzy zbiorniki nasienne o szerokich i regularnie w górę zwężających się częściach nasadowych oraz zwężonych wierzchołkach – każdy z w ⅓ tak długą jak cały zbiornik częścią cylindryczną, zakrzywioną ku dołowi[2].
Owad znany z Hiszpanii, Andory, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Estonii, Łotwy Litwy, Czech, Słowacji, Węgier, Bośni i Hercegowiny, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Rosji, Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki[1].
Przypisy
- BioLib: 121316
- EoL: 818759
- EUNIS: 72660
- GBIF: 1562999
- identyfikator iNaturalist: 1000175
- NCBI: 2882905
- CoL: 7B4SD