Stypa
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7e/%D0%9F%D0%BE%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%BA%D0%B8-%D0%BD%D0%B0-%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4%D0%B1%D0%B8%D1%89%D0%B5_%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4_1919.jpg/220px-%D0%9F%D0%BE%D0%BC%D0%B8%D0%BD%D0%BA%D0%B8-%D0%BD%D0%B0-%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D0%B4%D0%B1%D0%B8%D1%89%D0%B5_%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4_1919.jpg)
Stypa (też uczta pogrzebowa, konsolacja, od łac. consolatio – ulga, pociecha) – u Słowian uroczysta uczta organizowana z powodu śmierci kogoś bliskiego lub znanej osoby, wojownika albo wodza. Uczty takie organizowano na cmentarzach zwanych żalnikami, co u Słowian wschodnich i południowych przetrwało w postaci połączonych z ucztowaniem obchodów Zaduszek.
Dzisiejsza nazwa uroczystego poczęstunku pochodzi od łacińskiego słowa stipis, które oznaczało składkową ofiarę i jednocześnie drobny pieniążek wkładany zmarłym w usta. Dzięki organizacji stypy jej uczestnicy nie tylko mogą się posilić po pogrzebie, ale także pocieszyć po stracie bliskiej osoby[1].
Zobacz też
![]() | Zobacz hasło stypa w Wikisłowniku |
![]() | Zobacz w Wikiźródłach tekst Hasło Stypa w Encyklopedii staropolskiej |
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Stypa |
- Obiata
- Tryzna
- Dziady
Przypisy
- ↑ stypa. W: „Encyklopedia powszechna” Rzeczpospolitej. T. 11: sch-świ. ISBN 978-83-61923-58-9.
Bibliografia
- AleksanderA. Brückner AleksanderA., Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza, 1927, s. 524 [dostęp 2020-10-29] .
- Samuel BogumiłS.B. Linde Samuel BogumiłS.B., Słownik języka polskiego: R – T. 5, Druk. Zakładu Ossolińskich, 1859 [dostęp 2020-10-29] .
- Adam (1889-1943)A.(1. 1. ) Fischer Adam (1889-1943)A.(1. 1. ), Zwyczaje pogrzebowe ludu polskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1921 [dostęp 2020-10-29] .
Kontrola autorytatywna (obrzęd przejścia):
- GND: 4558165-4
Encyklopedie internetowe:
- Britannica: topic/wake-religious-rite
- БРЭ: 3157533
- DSDE: lit_de_parade