Rozpłatany wół
Autor | Rembrandt | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | obraz | ||
Data powstania | 1643 | ||
Medium | olej na desce | ||
Wymiary | 73,3 × 51,7 cm | ||
Miejsce przechowywania | |||
Miejscowość | Glasgow | ||
Lokalizacja | |||
|
Autor | Rembrandt | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | obraz | ||
Data powstania | 1655 | ||
Medium | olej na desce | ||
Wymiary | 94 × 69 cm | ||
Miejsce przechowywania | |||
Miejscowość | Paryż | ||
Lokalizacja | Luwr | ||
|
Rozpłatany wół – dwie wersje olejnych obrazów Rembrandta.
Głównym tematem Rembrandta było malarstwo narracyjne oraz portrety. Malarz unikał obrazów rodzajowych czy malowania martwej natury, mimo ich popularności w ówczesnych Niderlandach. Dziś znanych jest około piętnaście jego dzieł z tej tematyki. Temat rozpłatanego wołu podejmowany był przez innych malarzy żyjących przed nim i mu współcześnie między innymi Beuckelaera, van Ostadego, Hoocha. Sceny z wiszącym mięsem często malowane wraz z różnymi postaciami w tym z dziećmi, odwoływały się do idei śmierci i wpisywały się w temat moralizatorskich scen rodzajowych.
Opis obrazów
W 1643 roku, Rembrandt namalował pierwszą swoją wersję wiszącej tuszy wołowej. Czerwone mięso rozświetla ciemne pomieszczenie rzeźni. Za nim znajduje się kobieta, prawdopodobnie żona rzeźnika myjąca podłogę z krwi. Belka do której przywiązane jest mięso, pozwala na uzyskanie efektu głębi i nadaje perspektywę. Obecnie obraz znajduje się w Kelvingrove Art Gallery and Museum[1].
W 1655 roku Rembrandt ponownie powrócił do tego samego tematu. Namalował większe dzieło, tym razem w sposób bardziej dojrzały manipulując światłocieniem. Mięso wołu wisi w pomieszczeniu rzeźni. W tle widać postać żony rzeźnika, wyglądającej zza drzwi i patrzącej w kierunku widza. Cały obraz wykonany jest grubymi, gwałtownymi pociągnięciami pędzla co jest charakterystyczne dla dwudziestowiecznego ekspresjonizmu. Obecnie obraz znajduje się w Luwrze[2].
Naśladowcy
Rozpłatany wół był przedmiotem naśladowań przez innych późniejszych malarzy, między innymi Eugène’a Delacroix, Francisa Bacona, Pabla Picassa czy Chaima Soutinego.
Przypisy
Bibliografia
- Pierre Cabanne: Rembrandt, Wydawnictwo IMBIR, Warszawa 2010, ISBN 978-83-60334-87-4.
- Douglas Mannering: Życie i twórczość. Rembrandt, Wydawnictwo Muza SA, Warszawa 1995, ISBN 83-7079-361-4.
- Stefano Zuffi, Stefano Paccatori: Rembrandt, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 978-83-60529-02-7.