Romuald Kukołowicz
 Romuald Kukołowicz (w okularach), sierpień 1980 | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 2008 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | ekonomista, socjolog, polityk, nauczyciel akademicki |
| Narodowość | polska |
| Odznaczenia | |
  | |
Romuald Kukołowicz[1] (ur. 18 grudnia 1921 w Wilnie, zm. 25 kwietnia 2008 w Warszawie) – polski ekonomista, socjolog, polityk, nauczyciel akademicki, były wiceminister pracy.
Życiorys
W okresie II wojny światowej był żołnierzem Służby Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej.
Ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim, a następnie uzyskał tytuł doktora na Katolickim Uniwersytecie Lubelskiem. Był wykładowcą na tej uczelni. Zasiadał w Komitecie Badań Rejonów Uprzemysłowionych przy prezydium Polskiej Akademii Nauk. Od końca lat 40. współpracował z kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Doradzał mu w sprawach ekonomicznych i społecznych. W latach 1980–1981 był doradcą NSZZ „Solidarność”, a następnie wszedł w składu Zarządu Regionu Mazowsze Solidarności. W styczniu 1981 wziął udział w liczącej 18 osób delegacji Solidarności do papieża Jana Pawła II. W podziemiu związany z Solidarnością Walczącą. Był przeciwnikiem obrad Okrągłego Stołu. Doradzał Partii Wolności.
W 1992 sprawował urząd wiceministra pracy w rządzie Jana Olszewskiego, a następnie był doradcą szefa Centralnego Urzędu Planowania Jerzego Kropiwnickiego. Współtworzył Akcję Wyborczą Solidarność, z której odszedł, sprzeciwiając się koalicji z Unią Wolności. Następnie doradzał Stronnictwu Ludowemu „Ojcowizna”.
Pochowany został 30 kwietnia 2008 z wojskową asystą honorową na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 297-1-7)[2].
Odznaczenia
W czasie II wojny światowej został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych[potrzebny przypis]. W 1997 otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury. W 2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został przez odznaczony prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Pośmiertnie został także odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej[4].
Przypisy
- ↑ W piśmiennictwie opisywany też błędnie jako Kukułowicz
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDMUND BOGDANOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ Polityka budowania prawdziwych autorytetów. prezydent.pl, 11 listopada 2007. [dostęp 2011-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 marca 2014)].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 87, poz. 766
Bibliografia
- Nekrolog Romualda Kukołowicza na stronie "Internowani 1981–1982"
- Prof. Romuald Kukułowicz nie żyje. prawica.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-24)]., prawica.net, 28 kwietnia 2008
- Był przyjacielem Prymasa Tysiąclecia, naszdziennik.pl, 29 kwietnia 2008
- Odszedł Romuald Kukołowicz, internowani.pl
- "W cieniu Prymasa Tysiąclecia” Z Romualdem Kukołowiczem rozmawia Piotr Bączek, Inicjatywa Wydawnicza <<ad astra>>, Warszawa 2001
