Richard Olney
Data i miejsce urodzenia | 15 września 1835 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 kwietnia 1917 | ||
sekretarz stanu USA | |||
Okres | od czerwca 1895 | ||
Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna | ||
Poprzednik | Walter Q. Gresham | ||
Następca | John Sherman | ||
prokurator generalny USA | |||
Okres | od marca 1893 | ||
Poprzednik | William H.H. Miller | ||
Następca | Judson Harmon | ||
|
Richard Olney (ur. 15 września 1835 w Oxfordzie, zm. 8 kwietnia 1917 w Bostonie) – amerykański polityk.
Życiorys
Urodził się 15 września 1835 w Oxfordzie[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Browna w 1856 roku, a dwa lata później Harvard Law School[2]. Po studiach otworzył prywatną praktykę prawniczą i zaangażował się w działalność Partii Demokratycznej[2]. W pierwszej połowie lat 70. XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej Massachusetts[1]. W 1893 roku prezydent Grover Cleveland mianował go na stanowisko prokuratora generalnego, które zajmował przez dwa lata[2]. W czasie strajku kolejarzy w Pullman Company w 1894 roku, Olney uzyskał nakaz sądowy nakazujący powstrzymanie strajkujących od aktów przemocy, ustanawiając w ten sposób nowy precedens[1]. Wysłał także oddziały wojskowe, by spacyfikowały strajk i zatrzymały protestujących, w tym Eugene’a Debsa[1]. Rok później, Sąd Najwyższy podtrzymał jego decyzję[1]. W wyniku śmierci Waltera Greshama Cleveland zaproponował Olneyowi stanowisko sekretarza stanu[2]. Po objęciu urzędu stanął przed problemem rozwiązania sporu pomiędzy Wenezuelą a Wielką Brytanią dotyczącego Gujany[1]. Olney wystosował agresywną notatkę, domagając się, aby Brytyjczycy, zgodnie z doktryną Monroego, rozstrzygnęli spór unikając wojny i zapewniając suwerenność Stanów Zjednoczonych na zachodniej półkuli[1]. Po zakończeniu urzędowania w gabinecie federalnym, powrócił do praktykowania prawa. Zmarł 8 kwietnia 1917 roku w Bostonie[1].
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Prezydent | |
---|---|
Wiceprezydent | |
Szefowie departamentów |
|
- Britannica: biography/Richard-Olney