Regulator P

Regulator P (ang. proportional controller) – w automatyce, regulator składający się z jednego członu typu P (proporcjonalnego), którego transmitancję określa wzmocnienie:

G P ( s ) = K p {\displaystyle \!G_{P}(s)=K_{p}}

Na podstawie sygnału podawanego na wejście regulatora, wytwarza on proporcjonalny sygnał sterujący, przy czym celem jest utrzymanie wartości wyjściowej układu na pewnym z góry zadanym poziomie, który jest zwany wartością zadaną (dążenie do eliminacji uchybu regulacji).

Układy regulacji z regulatorem typu P charakteryzują się niezerowym uchybem ustalonym w przypadku, gdy transmitancja zastępcza układu posiada jedynie bieguny niezerowe – tym mniejszym, im większe jest wzmocnienie regulatora. Wartość niezerowego uchybu jest opisana wzorem:

| e u | = B 1 + K p ⋅ K o {\displaystyle |e_{u}|={\frac {B}{1+K_{p}\cdot K_{o}}}}

gdzie:

K o {\displaystyle K_{o}} – wzmocnienie obiektu regulacji,
B {\displaystyle B} – wartość skoku sygnału zadanego lub zakłócenia (wówczas B = A ⋅ K o {\displaystyle B=A\cdot K_{o}} ),
K p {\displaystyle K_{p}} – wzmocnienie regulatora[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Poradnik Inżyniera Elektryka, tom 1, str. 407