Raniero Felice Simonetti
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1675 | ||
Data i miejsce śmierci | 20 sierpnia 1749 | ||
Nuncjusz apostolski w Neapolu | |||
Okres sprawowania | 1730–1743 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 20 grudnia 1727 | ||
Sakra biskupia | 29 czerwca 1728 | ||
Kreacja kardynalska | 10 kwietnia 1747 | ||
Kościół tytularny | Santa Susanna | ||
|
Data konsekracji | 29 czerwca 1748 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Prospero Marefoschi | ||||
Współkonsekratorzy | Tommaso Cervini | ||||
|
Raniero Felice Simonetti (ur. 12 grudnia 1675 w Cingoli albo Osimo, zm. 20 sierpnia 1749 w Viterbo) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 12 grudnia 1675 roku Cingoli albo Osimo, jako Francesca Simonettiego i Giulii Marefoschi[1]. Studiował na Uniwersytecie w Maceracie, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie wstąpił do inkwizycji rzymskiej i został kanonikiem bazyliki watykańskiej. 20 grudnia 1727 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 14 czerwca 1728 roku został tytularnym arcybiskupem Nikozji, a piętnaście dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1730–1743 pełnił funkcje nuncjusza w Neapolu[2]. 10 kwietnia 1747 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Susanna[2]. Rok później został arcybiskupem ad personam Viterbo[1]. Zmarł tamże 20 sierpnia 1749[1].