Rafał
Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji Kraj działania Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia 1677 Zborów
Data i miejsce śmierci 22 października 1747 Kijów
Miejsce pochówku Sobór Mądrości Bożej w Kijowie
Arcybiskup kijowski, halicki i całej Małorosji Okres sprawowania 1731–1747
Wyznanie prawosławne
Kościół Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja Eparchia kijowska
Śluby zakonne przed 1723
Prezbiterat przed 1723
Chirotonia biskupia 1725
Brama wjazdowa na teren odnowionej rezydencji metropolitów kijowskich przy soborze Mądrości Bożej , wzniesiona z inicjatywy metropolity Rafała, zdobiona jego herbem i nazwana bramą Zaborowskiego Rafał , imię świeckie Michał Zaborowski (ur. 1677 w Zborowie , zm. 11 października ? /22 października 1747 w Kijowie ) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego polskiego pochodzenia.
Życiorys Syn polskiego szlachcica ze Zborowa. Edukację na poziomie podstawowym odebrał w polskich szkołach, następnie uczył się w kolegium mohylańskim i w akademii duchownej przy Monasterze Zaikonospasskim w Moskwie . Tam też rozpoczął życie monastyczne. Przed 1723 był krótko wykładowcą retoryki w akademii, której był absolwentem, a następnie głównym kapelanem rosyjskiej floty, jako hieromnich [1] . W 1723 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Kalazinie, w tym samym roku został asesorem przy Świątobliwym Synodzie Rządzącym . W 1725 przyjął chirotonię na biskupa pskowskiego i porchowskiego . W 1731 został przeniesiony na katedrę kijowską z tytułem arcybiskupa kijowskiego, halickiego i całej Małorosji[1] . W eparchii kijowskiej w szczególny sposób dbał o rozwój szkolnictwa teologicznego, kierował zdolnych studentów na naukę za granicę na własny koszt[1] . Zmienił program nauczania w Akademii Mohylańskiej i poprawił jej sytuację ekonomiczną[2] . W 1745 wzniósł w Kijowie nową rezydencję metropolitalną[1] , na terenie ławry Pieczerskiej , a przy soborze Mądrości Bożej – dzwonnicę[2] . Wspierał również działalność prawosławnych struktur w granicach Rzeczypospolitej[3] .
Przyjaźnił się z Teofanem (Prokopowiczem)[4] i popierał jego politykę kościelną. Wdrażał w metropolii kijowskiej postanowienia Regulaminu Duchownego z 1721, przyczyniając się do likwidacji autonomii metropolii i jej pełnej integracji z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym[2] .
Zmarł w 1747 i został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Kijowie . Według tradycji jego ciało nie uległo rozkładowi, a przy grobie dochodziło do uzdrowień[1] .
W 2023 r. Kościół Prawosławny Ukrainy ogłosił go świętym[5] .
Przypisy ↑ a b c d e Рафаил (Заборовский). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)]. ↑ a b c Zaborovsky, Rafail ↑ Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku . Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 231. ISBN 978-83-7431-150-2 . ↑ ВЕНИАМИН ↑ Відбулось засідання Синоду ПЦУ [online], Духовний Фронт України, 28 marca 2023 [dostęp 2023-03-29] (ukr. ) . Misael (1589–1592) Gennadiusz (1595–1608) Józef (1610) Sylwester (1613–1615) Joachim (1616–1623) Paweł (1623–1627) Joazaf (1627–1634) Leukiusz (1634–1649) Makary (1649–1664) Arseniusz (1665–1681) Marceli (1681–1690) Hilarion (Smirnow) (1691–1693) Józef (Rimski-Korsakow) (1698–1717) Teofan (Prokopowicz) (1718–1725) Teofilakt (Łopatinski) (1725) Rafał (Zaborowski) (1725–1731) Warłaam (Lenicki) (1731–1739) Stefan (Kalinowski) (1739–1745) Szymon (Todorski) (1745–1754) Beniamin (Pucek-Hryhorowicz) (1758–1761) Gedeon (Krinowski) (1761–1763) Innocenty (Nieczajew) (1763–1798) Ireneusz (Klemientiewski) (1798–1814) Metody (Smirnow) (1814–1815) Eugeniusz (Bołchowitinow) (1816–1822) Eugeniusz (Kazancew) (1822–1825) Metody (Piszniaczewski) (1825–1834) Nataniel (Pawłowski) (1834–1849) Platon (Gorodiecki) (1850–1856) Eugeniusz (Bażenow) (1856–1862) Teognost (Lebiediew) (1862–1869) Paweł (Dobrochotow) (1869–1882) Nataniel (Soborow) (1882–1885) Hermogen (Dobronrawin) (1885–1893) Antonin (Dierżawin) (1893–1902) Sergiusz (Łanin) (1902–1903) Arseniusz (Stadnicki) (1903–1910) Aleksy (Mołczanow) (1910–1912) Euzebiusz (Grozdow) (1912–1919) Gennadiusz (Tubierozow) (1919–1922) Warłaam (Riaszencew) (1923–1925) Mikołaj (Pokrowski) (1925–1927) Teofan (Tulakow) (1927–1935) Teodor (Jackowski) (1935–1936) Grzegorz (Czukow) (1944–1945) Justyn (Malcew) (1949) Jan (Razumow) (1954–1959, ponownie 1960–1987) Włodzimierz (Kotlarow) (1987–1993) Euzebiusz (Sawwin) (1993–2018) Tichon (Szewkunow) (od 2018)
Podporządkowani Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu Teofilakt (988–1018) Michał (988–992 ?) Leoncjusz , (lata 90. X wieku) Jan (1018–1035) Teopempt (1035–1051) Hilarion (ok. 1051 – ok. 1054) Efrem (ok. 1054–1061) Jerzy (1062–1076) Jan II (1077–1089) Jan III (1090–1091) Efrem II (1091–1093) Mikołaj (1093–1104) Nikifor (1104–1122) Nikita (1122–1126) Michał II (1128–1147) Klemens (1147–1156) Konstanty I (1156–1159) Teodor (1160–1163) Jan IV (1163–1166) Konstanty I (1167–1170) Michał III, 1171–1173 Jan V (1174–1179) Konstanty III (1179–1183) Nikifor II (1183–1201) Mateusz (1201–1220) Cyryl (1224–1233) Józef (1236–1242) Piotr I (1243–1247) Cyryl II (1247–1281) Maksym (1283–1305) Piotr II (1305–1326) Teognost (1328–1353) Aleksy (1354–1377) Cyprian (1377–1406) Focjusz (1408–1415) Grzegorz (1415–1419) Focjusz, 1419–1431 Gerazym (1433–1435) Izydor, 1437–1447 Jonasz, 1448–1458 Grzegorz II, 1458–1473 Mizael (1475–1480) Symeon (1480–1488) Jonasz II (1489–1494) Makary (1495–1497) Józef II (1499–1501) Jonasz III (1502–1507) Józef III (1507–1521) Józef IV (1522–1534) Makary II (1534–1556) Sylwester I (1556–1567) Jonasz IV (1568–1577) Eliasz (1577–1579) Onezyfor Dziewoczka (1579–1588) Michał Rahoza (Rahoża) 1588–1596 Hiob (Borecki) (1620–1631) Izajasz (Kopiński) (1631–1632) Piotr Mohyła (1632–1647) Sylwester Kossow (1647–1657) Rezydujący w Czehryniu , nieuznani przez lewobrzeżną starszyznę kozacką Piastujący urząd metropolity w Kijowie i na lewobrzeżnej Ukrainie Łazarz (Baranowicz) (1659–1661) Metody (Filimonowicz) (1661–1668) Łazarz (Baranowicz) (1670–1685) Podporządkowani bezpośrednio Patriarchatowi Moskiewskiemu Gedeon (Czetwertyński) (1686–?) Warłaam (Jasiński) (1690–1707) Joazaf (Krokowski) (1708–1718) Warłaam (Wonatowicz) (1722–1730) Rafał (Zaborowski) (1731–1747) Tymoteusz (Szczerbacki) (1748–1757) Arseniusz (Mohylański) (1757–1770) Gabriel (Kremenecki) (1770–1783) Samuel (Mysławski) (1783–1796) Hieroteusz (Malicki) (1796–1799) Gabriel (Bănulescu-Bodoni) (1799–1803) Serapion (Aleksandrowski) (1803–1822) Eugeniusz (Bołchowitinow) (1822–1837) Filaret (Amfitieatrow) (1837–1857) Izydor (Nikolski) (1858–1860) Arseniusz (Moskwin) (1860–1876) Filoteusz (Uspienski) (1876–1882) Platon (Gorodiecki) (1882–1891) Joannicjusz (Rudniew) (1891–1900) Teognost Lebiediew (1900–1903) Flawian (Gorodiecki) (1903–1915) Włodzimierz (Bogojawleński) (1915–1918) W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Egzarchacie Ukraińskim Antoni (Chrapowicki) (1918–1919) Michał (Jermakow) (1924–1929) Dymitr (Werbycki) (1930–1932) Sergiusz (Griszyn) (1932–1934) Konstantyn (Diakow) (1934–1937) Mikołaj (Jaruszewicz) (1941–1944) Jan (Sokołow) (1944–1964) Joazaf (Leluchin) (1964–1966) Filaret (Denysenko) (1966–1990) W jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego, w Ukraińskim Kościele Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego Filaret (Denysenko) (1990–1992) Włodzimierz (Sabodan) (1992–2014) Onufry (Berezowski) (od 2014) Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego Filaret (Denysenko) (1995–2018) W jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy Epifaniusz (Dumenko) (od 2018)
ISNI : 0000000366406188 VIAF : 317161093 LCCN : n96059389 GND : 1019383844 PLWABN: 9810572682805606