RWD-20
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | samolot doświadczalny | ||
Konstrukcja | mieszana, kryta płótnem. | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1937 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 4-cylindrowy silnik rzędowy Walter "Major 4" | ||
Moc | 96 kW (130 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 11,64 m | ||
Długość | 7,85 m | ||
Wysokość | 2,75 m | ||
Powierzchnia nośna | 16 m² | ||
Masa | |||
Własna | 560 kg | ||
Użyteczna | 210 kg | ||
Startowa | 770 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 200 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 180 km/h | ||
Prędkość minimalna | 72 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 4,5 m/s | ||
Pułap | 5000 m | ||
Rozbieg | 90 m | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
RWD-20 – polski dwumiejscowy samolot doświadczalny.
Historia
Prototyp został wykonany na bazie istniejącego prototypu RWD-9 w celu zbadania zachowania samolotu z podwoziem z kołem przednim dla potrzeb projektu RWD-18. Przeróbka prototypu RWD-9 została wykonana przez Bronisława Żurakowskiego w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL) w roku 1937[1]. Samolot zmodyfikowano poprzez pozostawienie w nim tylko dwóch miejsc, usunięto tylne okna w kabinie oraz zmieniono usterzenie pionowe na zbliżone do stosowanego w RWD-13[2].
Samolot początkowo badano w locie z kółkiem przednim nie posiadającym sterowania i amortyzacji. Po pierwszych lotach koło przednie zostało zmodyfikowane, dalsze loty doświadczalne wykazały pozytywne własności rozwiązania nowego podwozia, znacznie wzrosła widoczność podczas kołowania na lotnisku i startu samolotu. Podczas prób kołowania z prędkością 30 km/h samolot miał promień zakrętu 8 m. Samolot uległ zniszczeniu podczas bombardowania wytwórni we wrześniu 1939 roku[1].
Konstrukcja
Dwumiejscowy samolot doświadczalny o konstrukcji mieszanej w układzie zastrzałowego górnopłata.
Kadłub wykonany ze spawanych rur stalowych, kryty płótnem. Kabina załogi zamknięta z dwoma miejscami obok siebie. Skrzydła o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Składane, wyposażone w dwa zbiorniki paliwa oraz w automatyczne sloty. Usterzenie klasyczne, statecznik pionowy stanowił część kadłuba, statecznik poziomy wolnonośny, dwuczęściowy. Podwozie trójpunktowe z kółkiem przednim. Kółko przednie skrętne, sprzężone z drążkiem i sterem kierunku, osłonięte owiewką. Golenie główne z amortyzatorem olejowo-powietrznym, zamocowane przy okuciu zastrzału. Koła główne były wyposażone w hamulce[2].
Silnik rzędowy chłodzony powietrzem Walter Major 4, o mocy nominalnej 120 KM przy 2100 obr./min i mocy startowej 130 KM. Napędzał drewniane dwułopatowe śmigło Szomański o stałym skoku[1].
Malowanie
Cały samolot był malowany na zielonooliwkowo, statecznik pionowy i ster kierunku miał kolor kremowy[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Glass 1976 ↓, s. 328.
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1959 ↓, s. 6.
Bibliografia
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Feliks Pawłowicz. Samolot turystyczny RWD-20. „Skrzydlata Polska”. 14/1959, 1 kwietnia 1959. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.