Piotr Paweł Szymański
Kraj działania | Imperium Rosyjskie | ||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 18 czerwca 1793 | ||
Data i miejsce śmierci | 15 stycznia 1868 | ||
Biskup podlaski | |||
Okres sprawowania | 1856–1868 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat | 29 czerwca 1816 | ||
Nominacja biskupia | 18 września 1856 | ||
Sakra biskupia | 1 lutego 1857 | ||
|
Data konsekracji | 1 lutego 1857 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||
Współkonsekratorzy | Tadeusz Łubieński | ||||||||
| |||||||||
|
Piotr Paweł Beniamin Szymański OFMCap (ur. 18 czerwca 1793, zm. 15 stycznia 1868 w Łomży) – duchowny katolicki, kapucyn, prowincjał i komisarz generalny polskiej prowincji kapucynów, 18 września 1856 mianowany biskupem podlaskim (po siedemnastoletnim wakacie w diecezji), konsekrowany 1 lutego 1857[1].
Życiorys
Nie uległ władzom rosyjskim, bowiem był bezwzględnie posłuszny papieżowi i Stolicy Apostolskiej[1]. Otaczał opieką unitów, nie zdołał zapobiec kasacie kilkunastu klasztorów w diecezji oraz konfiskacie majątków diecezjalnych. W maju 1867 diecezja podlaska została skasowana ukazem carskim, a biskup wywieziony do klasztoru kapucynów w Łomży, gdzie zmarł i został pochowany. Do Łomży przywiózł ze sobą ukryty obraz Matki Bożej z sanktuarium w Leśnej Podlaskiej (zastąpiony in situ kopią)[2].
Ewa Jabłońska-Deptuła uważa, że był jedyną wielką osobowością wśród polskich kapucynów lat dwudziestych XIX wieku, a jego szczególna zasługę stanowiło zreformowanie zakonu. Mimo tego padał ofiara krytyki i intryg. Maria Jehanne Wielopolska wydała w 1913, opatrzony przedmową Stefana Żeromskiego, paszkwil Kryjaki, w którym rozdział poświęciła księdzu Stanisławowi Brzósce. W części tej stworzyła szeroko potem rozpowszechniony mit o rzekomo wrogim doń nastawieniu biskupa Szymańskiego. Było to źródło późniejszej dezinformacji, wykorzystywane chętnie przez publicystów antyklerykalnych i marksistowskich, w tym m.in. Romana Wareckiego (Ołtarz i tron. Szkice historyczne, 1960), Józefa Siemka (Śladami klątwy, 1966), czy anonimowego dzinnikarza Trybuny Ludu (22 maja 1955)[2].
Przypisy
- ↑ a b http://mazowsze.hist.pl/33/Szkice_Podlaskie/712/1996/24703/
- ↑ a b Jerzy M. Cygan, Beniamin Szymański, kapucyn, biskup podlaski, w: Szkice Podlaskie, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 1996, s. 112-113, 118, ISBN 83-87103-05-5
Bibliografia
- Rys Historyczny Dziejów Diecezji Siedleckiej. diecezja.radiopodlasie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-06)].
- Bishop Piotr Pawel Beniamin Szymański, O.F.M. Cap. [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-05-01] (ang.).
- Biskupi w Janowie. Mojepodlasie.friko.pl. [dostęp 2014-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-01)].
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni janowscy |
|
---|---|
Biskupi diecezjalni siedleccy |
|
Biskupi pomocniczy |
|
- PWN: 3983792