Piotr Gołębiowski
Biskup tytularny Panium Sługa Boży | |||
| |||
Kraj działania | Polska | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 10 czerwca 1902 | ||
Data i miejsce śmierci | 2 listopada 1980 | ||
Miejsce pochówku | bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu | ||
Administrator apostolski diecezji sandomierskiej | |||
Okres sprawowania | 1968–1980 | ||
Biskup pomocniczy sandomierski | |||
Okres sprawowania | 1957–1968 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 12 października 1924 | ||
Nominacja biskupia | 3 czerwca 1957 | ||
Sakra biskupia | 28 lipca 1957 | ||
|
Data konsekracji | 28 lipca 1957 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Jan Kanty Lorek | ||||
Współkonsekratorzy | Franciszek Jop | ||||
|
Piotr Gołębiowski (ur. 10 czerwca 1902 w Jedlińsku, zm. 2 listopada 1980 w Nałęczowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy sandomierski w latach 1957–1968, administrator apostolski diecezji sandomierskiej w latach 1968–1980. Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
Urodził się w Jedlińsku. Ukończył Państwowe Gimnazjum w Radomiu. Następnie studiował w seminarium duchownym w Sandomierzu. Jako kleryk wysłany został na studia specjalistyczne do Rzymu na Papieski Uniwersytet Gregoriański. Ukończył studia z najwyższym wyróżnieniem – summa cum laude. W czasie studiów, 12 października 1924, otrzymał w katedrze sandomierskiej święcenia kapłańskie z rąk biskupa Pawła Kubickiego. Ukończywszy w 1928 studia, rozpoczął pracę jako wikariusz w sandomierskiej katedrze.
Następnie został mianowany profesorem seminarium. W 1930 otrzymał miano ojca duchownego kleryków. W czasie II wojny światowej objął parafię w Baćkowicach, gdzie przeżył okupację. Potem pracował jako rektor kościoła Świętej Trójcy w Radomiu. Był również proboszczem i dziekanem parafii św. Floriana w Koprzywnicy. W 1950 jako kanonik kapituły katedralnej wrócił do Sandomierza. Oddał się tam pracy profesorskiej w seminarium.
28 lipca 1957 przyjął sakrę biskupią, zostając biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej. Jako stolicę tytularną otrzymał Panium. W 1967, po śmierci biskupa Jana Kantego Lorka, został wybrany wikariuszem kapitulnym. 26 lutego 1968 z woli papieża Pawła VI został mianowany administratorem apostolskim z prawami biskupa ordynariusza diecezji sandomierskiej, którą kierował do śmierci.
W 1968 zorganizował obchody 150-lecia istnienia diecezji sandomierskiej, a w 1970 seminarium. Przeprowadził trzy koronacje obrazów Matki Bożej słynących łaskami: Studzianna (1968), Wysokie Koło (1974) i Błotnica (1977). Odprawił rekolekcje trzeźwościowe w diecezji sandomierskiej (1978/1979).
2 listopada 1980 zmarł niespodziewanie w Nałęczowie podczas odprawiania mszy. Został pochowany w katedrze sandomierskiej.
Proces beatyfikacyjny biskupa Piotra Gołębiowskiego prowadzi diecezja radomska.
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Piotra Gołębiowskiego na stronie diecezji sandomierskiej (arch.). [dostęp 2015-03-02].
- Piotr Gołębiowski jako biskup pomocniczy na stronie diecezji sandomierskiej (arch.). [dostęp 2015-03-02].
- Piotr Gołębiowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-26] (ang.).
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|