Piotr Baryka

Piotr Baryka (ur. w 1600, zm. w 1637^[1]) – polski żołnierz, mieszczanin^[1] i komediopisarz.

Żył za panowania Zygmunta III Wazy, Władysława IV Wazy i Jana II Kazimierza Wazy. W latach 1625–1629 brał czynny udział w wyprawach wojennych hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Następnie osiadł na dworze możnego obywatela ziemi sieradzkiej (prawdopodobnie był to Albert Łubieński – stolnik sieradzki)

Znany jako autor przynajmniej jednej komedii Z chłopa król^[1] (powstała jesienią 1629, wystawiona prawdopodobnie w 1633^[1] na dworze A. Łobieńskiego^[1], wydana w Krakowie w 1637^[1] – drukarnia M. Andrzejowczyk), łączącej w sobie cechy teatru dworskiego i utworu sowizdrzalskiego. Komedia inspirowana była zapewne anonimową anegdotą O pijanicy, co cesarzem był^[1].

• Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2 – Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1964, s. 15–16
• Jan Tomkowski: Słownik pisarzy polskich. Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2002. (pol.).

• Ludwik Bernacki, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 344. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0

• Dzieła Piotra Baryki w bibliotece Polona