Pierre Claude Pajol

Pierre Claude Pajol

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1772 Besançon
Data śmierci	20 marca 1844
Przebieg służby
Lata służby	1791-1830
Siły zbrojne	Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji
Główne wojny i bitwy	Wojna I koalicji Wojna II koalicji Wojna III koalicji Wojna IV koalicji Wojna na Półwyspie Iberyjskim Wojna VII koalicji Rewolucja lipcowa
Odznaczenia

Pierre Claude Pajol (ur. 3 lutego 1772, zm. 20 marca 1844) – francuski generał kawalerii i polityk doby rewolucji i wojen napoleońskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Besançon jako syn prawnika. W 1791 wstąpił do wojska rewolucyjnego, do Armii Górnego Renu. Wziął udział w kampanii roku 1792, zdobywał też rok później Höchheim. W latach 1794–1796 walczył pod komendą Jean-Baptiste Klébera.

W okresie pokoju Pajol, w randze pułkownika, był posłem do Republiki Batawskiej. W 1805 roku został przydzielony do lekkiej kawalerii, wyróżnił się pod Austerlitz, następnie przebywał na Półwyspie Apenińskim. Powrócił do Wielkiej Armii przed bitwą pod Frydlantem jako generał brygady. W 1808 roku został mianowany baronem.

W czasie najazdu na Rosję w 1812 roku dowodził dywizją, a następnie korpusem. Wkrótce, z powodów zdrowotnych, został odesłany z do stanu cywilnego i powrócił do rodzinnego miasta. Przywrócono go do armii przed bitwą drezdeńską i lipską. 25 listopada 1813 roku został hrabią cesarstwa.

W 1814 walczył w kampanii sześciodniowej jako dowódca korpusu w dolinie Sekwany. Po klęsce Napoleona Pajol związał się z nowym rządem, jednak stanął u cesarskiego boku w czasie stu dni Napoleona.

Po ostatecznej klęsce Napoleona został odsunięty od armii i życia publicznego. W 1830 roku brał udział w rewolucji lipcowej.

Odznaczenia^[1]

[edytuj | edytuj kod]

Komandor Legii Honorowej
Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Królestwo Bawarii)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ Louis Paris: Dictionnaire des anoblissements, contenant l'indication des anoblissements, concessions, collations de titres, etc. accordés par Décrets on Ordonnances des Souverains de France 1804-1868. Paryż: Bachelin-Deflorenne, 1869, s. 113. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Encyclopedia Britannica, Eleventh Edition

Gubernatorzy wojskowi Paryża

Gubernatorzy Paryża	Louis I d’Anjou (1356–1357) Jean de Berry (1411) Waléran III de Ligny (1411–1413) Jean II de Ligny (1418–1420) Jean de La Baume (1422–142.) Jean de Villiers (1429–14..) Philippe de Ternant (14..–14..) Jacques de Villiers (1461) Charles d’Artois (1465) Charles de Melun (1465–1467) Charles I d’Amboise (1467–1470) Charles de Gaucourt (14..–1472) Antoine de Chabannes (1472–147.) Guillaume de Poitiers (1478–14..) Louis d’Orléans (1483–1485) Antoine de Chabannes (1485–1488) Gilbert de Montpensier (14..–1494) Charles II d’Amboise (1493–1496) Antoine de La Rochefoucauld (15..–15..) Paul de Thermes (1559–1562) Charles de Cossé (1562–1563) François de Montmorency (15..–1572) René de Villequier (1580) François d’O (158.–1589) Charles-Emmanuel de Savoie (1589–1590) Jean Francois de Faudoas (1590–1594) Charles II de Cossé (1594) François d’O (1594) Charles du Plessis (1616) Hercule de Rohan (1643–16..) François de L’Hospital (1648–1657) Duc de Bournonville (1657–1662) Antoine d’Aumont (1662–1669) Gabriel de Rochechouart (1669–1675) Charles III de Créquy (1676–1687) Léon Potier (1687–1704) Duc de Tresmes (1704–1739) Bernard Potier (1739–1757) Charles Louis d’Albert (1757–1771) Jean de Cossé-Brissac (1771–1780) Louis de Cossé-Brissac (1780–1791)
Dowódcy generalni sił zbrojnych w Paryżu	Louis d’Affry (1791–1792) Jacques-François de Menou (1792–1794) Jean Thierry (1794–1795) Jacques-François de Menou (1795) Paul de Barras (1795) Napoléon Bonaparte (1795–1796) Jacques Maurice Hatry (1796–1797) Pierre Augereau (1797) Louis Lemoine (1797) Jean-François Moulin (1797–1798) Joseph Gilot (1798–1799) Barthélemy Catherine Joubert (1799) Jean-Antoine Marbot (1799) François Joseph Lefebvre (1799–1800) Édouard Mortier (1800–1803) Jean Andoche Junot (1803–1804)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Joachim Murat (1804–1805) Louis Bonaparte (1805–1806) Joachim Murat (1806) Jean Andoche Junot (1806–1807) Pierre-Augustin Hulin (1807–1814) Louis de Rochechouart (1814) Louis Sébastien Grundler (1814–1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Pierre-Augustin Hulin (1815) André Masséna (1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Hyacinthe Despinoy (1815–1816) Catherine-Dominique de Pérignon (1816–1818) Nicolas Joseph Maison (1819–1821) Auguste de Marmont (1821–1830) Pierre Claude Pajol (1830–1842) Tiburce Sébastiani (1842–1848) Nicolas Changarnier (1848–1851) Achille Baraguey d’Hilliers (1851) Bernard Pierre Magnan (1851–1865) François Certain de Canrobert (1865–1870) Achille Baraguey d’Hilliers (1870) Louis Jules Trochu (1870–1871) Joseph Vinoy (1871) Paul de Ladmirault (1871–1878) Édouard Aymard (1878–1880) Justin Clinchant (1880–1881) Alphonse Théodore Lecointe (1882–1884) Félix Gustave Saussier (1884–1898) Émile Zurlinden (1898–1899) Joseph Brugère (1899–1900) Georges-Auguste Florentin (1900–1901) Paul-Vincent Faure-Biguet (1901–1903) Jean Dessirier (1903–1906) Jean Baptiste Dalstein (1906–1910) Michel Maunoury (1910–1912) Victor-Constant Michel (1912–1914) Joseph Gallieni (1914–1915) Michel Maunoury (1915–1916) Auguste Dubail (1916–1918) Adolphe Guillaumat (1918) Charles Emile Moinier (1918–1919) Pierre Berdoulat (1919–1923) Henri Gouraud (1923–1937) Gaston Billotte (1937–1939) Pierre Héring (1939–1940) Henri Dentz (1940)
Okupacja niemiecka	Ernst Schaumburg (1940–1943) Hans von Boineburg-Lengsfeld (1943–1944) Dietrich von Choltitz (1944)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Philippe Leclerc (1944) Marie Pierre Kœnig (1944–1945) Paul Legentilhomme (1945–1947) René Chouteau (1947–1953) Henri Zeller (1953–1957) Louis-Constant Morlière (1957–1958) Pierre Garbay (1958–1959) Raoul Salan (1959–1960) Maurice Gazin (1960) André Demetz (1960–1962) Louis Dodelier (1962–1965) Philippe de Camas (1965–1968) André Meltz (1968–1971) Bernard Usureau (1971–1974) Philippe Clave (1974–1975) Jean Favreau (1975–1977) Jacques de Barry (1977–1980) Jeannou Lacaze (1980–1981) Roger Périer (1981–1982) Alban Barthez (1982–1984) Michel Fennebresque (1984–1987) Hervé Navereau (1987–1991) Daniel Valéry (1991–1992) Michel Guignon (1992–1996) Michel Billot (1996–2000) Pierre Costedoat (2000–2002) Marcel Valentin (2002–2005) Xavier de Zuchowicz (2005–2007) Bruno Dary (2007–2012) Hervé Charpentier (2012–2015) Bruno Le Ray (2015–2020) Christophe Abad (od 2020)

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

Treccani: claude-pierre-pajol

Pierre Claude Pajol

Życiorys

Odznaczenia[1]

Przypisy

Bibliografia

Odznaczenia^[1]