Paciorecznik indyjski : Morfologia, Zastosowanie i uprawa, Systematyka, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Paciorecznik indyjski

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

paciorecznikowate

Rodzaj

paciorecznik

Gatunek

paciorecznik indyjski

Nazwa systematyczna

Canna indica L.
Sp. pl. 1:1. 1753

Multimedia w Wikimedia Commons

Paciorecznik indyjski (Canna indica L.) – gatunek rośliny z rodziny paciorecznikowatych (Cannaceae). Występuje w strefie międzyzwrotnikowej. Wbrew swojej nazwie nie pochodzi z Indii, lecz z północnego i środkowego Meksyku i Ameryki Południowej. Gatunek introdukowany do flory Stanów Zjednoczonych, w wielu miejscach uprawiany i naturalizowany^[3]. Jest jednym z gatunków wyjściowych, z których ogrodnicy wyhodowali mieszańca zwanego paciorecznikiem ogrodowym.

Morfologia

Pokrój: Bylina o wysokości do 2,4 m o ciemnozielonych, podłużnie jajowatych liściach z czerwonymi przebarwieniami. Pod ziemią roślina wytwarza kłącze.
Kwiaty: Duże w kolorze od żółtego do ciemnoczerwonego, o bardzo wąskich płatkach. Zebrane są w kłosy na szczycie grubej, mięsistej łodygi. Kwitnie przez całe lato aż do jesieni.

Zastosowanie i uprawa

Zastosowanie. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nadaje się na kwietniki, do tworzenia grup kwiatowych i na kwiat cięty.
Uprawa. Wymaga żyznej, próchnicznej gleby i słonecznego lub nieco tylko zacienionego stanowiska. Rozmnaża się go przez podział kłączy lub z nasion. Jako roślina cieplejszego klimatu nie jest przystosowany do naszych warunków i zimą jego kłącze przemarza w ziemi. W związku z tym po zakończeniu kwitnienia przycina się go przy samej ziemi, kłącze jesienią musi być wykopane z ziemi i przez zimę przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze 5-8 °C. Wiosną (w marcu) dzieli się go na kawałki (każdy z nich powinien mieć przynajmniej 1 pąk) i pozostawia na powietrzu, aby rany przyschły. Wskazane jest obsypanie ran miałem węglowym. Przeschnięte kłącze sadzi się do doniczek trzymanych w ogrzewanym pomieszczeniu i umiarkowanie podlewa. Do gruntu wysadza się z doniczek dopiero w drugiej połowie maja.

Systematyka

Nazwa rośliny ma wiele synonimów: Canna coccinea Mill., Canna compacta Roscoe, Canna edulis Ker Gawl., Canna limbata Roscoe, Canna lutea Mill.^[3]

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ ^a ^b Canna indica L. w bazie danych: GRIN (Germplasm Resources Information Network) na http://www.ars-grin.gov (ang.)

Bibliografia

GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.