Orsillinae

Orsillinae
Stål, 1872
Orsillus depressus
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	Lygaeoidea
Rodzina	zwińcowate
Podrodzina	Orsillinae
Multimedia w Wikimedia Commons

Orsillinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny zwińcowatych. Obejmuje około 70 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie.

Pluskwiaki te osiągają stosunkowo małe rozmiary. Ubarwione są niepozornie, w odcieniach żółci, brązu i szarości^[1]. Głowa ich jest wysunięta ku przodowi, pozbawiona trichobotrii, zaopatrzona w dobrze rozwinięte bukule, czteroczłonową kłujkę i, położone poniżej środka oczu złożonych, czteroczłonowe czułki^[1][2]. Powierzchnia przedplecza ma poprzeczny wcisk, między guzami barkowymi a tarczką^[1][2]. Półpokrywy są częściowo przejrzyste, na większej powierzchni, w tym na międzykrywkach niepunktowane. Wierzchołkową krawędź przykrywki mają zafalowaną na środkowym odcinku. Skrzydła tylne nie mają żyłki subkostalnej, za to wyposażone są w żyłki interwannalne i hamus (haczykowatą żyłkę odchodzącą od żyłki medialnej)^[1].

Odwłok ma wszystkie przetchlinki położone na grzbietowej stronie segmentów. Szew między czwartym i piątym sternitem jest całkowity i dochodzi do brzegów odwłoka. U larw ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych odwłoka znajdują się między tergitami czwartym i piątym oraz piątym i szóstym^[2].

Owady te są fitofagami ssącymi. W przeciwieństwie do innych zwińcowatych żerują nie tylko na nasionach, ale także na kwiatach i organach wegetatywnych roślin żywicielskich. Poszczególne gatunki często są polifagiczne i odżywiają się szerokim spektrum niespokrewnionych taksonów roślin^[2].

Podrodzina rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Do jej szczególnej radiacji doszło na obszarze Hawajów – większość gatunków Orsillinae to endemity tychże wysp^[1][2]. W Australii występuje 12 gatunków z 4 rodzajów^[2]. W Polsce stwierdzono 8 gatunków z 3 rodzajów^[3] (zobacz też: zwińcowate Polski).

Takson ten wprowadzony został w 1862 roku przez Carla Ståla^[4]. Obejmuje około 255 opisanych gatunków^[5], sklasyfikowanych w 30 rodzajach i 4 plemionach^[6]:

• plemię: Lepionysiini
  • Lepionysius Ashlock, 1967
• plemię: Metrargini
  • Balionysius Ashlock, 1967
  • Coleonysius Ashlock, 1967
  • Cuyonysius Dellapé & Henry, 2020
  • Darwinysius Ashlock, 1967
  • Glyptonysius Usinger, 1942
  • Metrarga White, 1878
  • Neseis Kirkaldy, 1910
  • Nesoclimacias Kirkaldy, 1908
  • Nesocryptias Kirkaldy, 1908
  • Oceanides Kirkaldy, 1910
  • Robinsonocoris Kormilev, 1952
  • Xyonysius Ashlock & Lattin, 1963
• plemię: Nysiini
  • Lepiorsillus Malipatil, 1979
  • Nesomartis Kirkaldy, 1907
  • Nithecus Horvath, 1890
  • Nysius Dallas, 1852
  • Oreonysius Usinger, 1952
  • Reticulatonysius Malipatil, 2005
  • Rhypodes Stal, 1868
• plemię: Orsillini
  • Aborsillus Barber, 1954
  • Austronysius Ashlock, 1967
  • Belonochilus Uhler, 1871
  • Camptocoris Puton, 1886
  • Eurynysius Ashlock, 1967
  • Hyalonysius Slater, 1962
  • Neortholomus Hamilton, 1983
  • Orsillus Dallas, 1852
  • Ortholomus Stal, 1872
  • Sinorsillus Usinger, 1938