WikiMini

Obóz jeniecki NKWD we Frydrychówce

Obóz jeniecki NKWD we Frydrychówce (Wołoczyska) – przejściowy obóz jeniecki[1] Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR dla przetrzymywania jeńców polskich z tzw. pierwszej grupy.

Mieścił się we wsi Frydrychówka nad Zbruczem, w obwodzie chmielnickim, na obecnej Ukrainie. Frydrychówka jest obecnie częścią miasta Wołoczyska. Obóz położony przy linii kolejowej Tarnopol - Chmielnicki.

Obóz funkcjonował od 20 września 1939 do lutego 1940. Był to obóz przejściowy dla jeńców polskich, aresztowanych po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939. Tutaj Armia Czerwona przekazywała internowanych w ręce NKWD. Zlokalizowany był na terenie byłego majątku Ledóchowskich położonym po rosyjskiej stronie granicy[2]. Prawdopodobnie część jeńców przetrzymywano na terenie koszar w Wołoczyskach.

We Frydrychówce do czasu rozesłania do właściwych obozów było przetrzymywanych około 5 tysięcy polskich żołnierzy, głównie oficerów Wojska Polskiego[1]. Następowała tu wstępna rejestracja jeńców. Obóz nie był zorganizowany. Jeńcy musieli nocować pomiędzy stajniami folwarcznymi, brak było jakichkolwiek urządzeń, nie dostawali regularnie żywności[3]. Znaczną część jeńców enkawudyści przetrzymywali pod gołym niebem. Już po miesiącu zaczęli wysyłać ich do właściwych obozów jenieckich[4]. W lutym 1940 zakończyli „rozładowywanie” obozu, kierując oficerów do obozów w Kozielsku i Starobielsku, policjantów zaś do Ostaszkowa. Resztę jeńców przetransportowali do obozu w Putywlu i do Kozielszczyzny[2].

Jeńcem tego obozu był:


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Frydrychówka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-08-16].
  2. a b muzeum.gostyn.pl > GOSTYŃSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY [online], www.muzeum.gostyn.pl [dostęp 2019-03-27].
  3. a b Samodzielny Referat Historyczny Dowództwa PSZ w ZSRR/Biuro Dokumentów Armii Polskiej na Wschodzie, Dokumenty Władysława Andersa. Reports, 7 lipca 1942 [dostęp 2019-03-25].
  4. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 430.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]