Nikołaj Kibalczicz

Mykoła Iwanowicz Kybalczycz (ur. 19 października^?/31 października 1853 w Koropie, zm. 3 kwietnia^?/15 kwietnia 1881 w Petersburgu) – rewolucjonista ukraiński, członek Narodnej Woli.

Urodził się w rodzinie popa prawosławnego. Ukończył szkołę inżynieryjną w Sankt Petersburgu, interesował się fizyką i chemią. Równocześnie już w młodym wieku zaczął angażować się w tajne ruchy antycarskie, w 1875 został aresztowany za dystrybuowanie nielegalnej literatury wśród chłopów i spędził trzy lata w więzieniu. Następnie wstąpił do Narodnej Woli, popierając od początku stosowanie terroru indywidualnego jako metody walki politycznej.

W 1881 roku opracował koncepcję pojazdu kosmicznego, ale nie rozwijał projektu.

Jako osoba z wykształceniem technicznym został jednym z głównych techników organizacji, przygotowując bomby, które były następnie wykorzystywane w zamachach. Współuczestniczył w przygotowaniach do nieudanego zamachu na Aleksandra II na linii kolejowej koło Odessy i przygotował cztery bomby, jakie wykorzystano w udanym ataku na cesarza nad Kanałem Gribojedowa 1 marca^?/13 marca 1881. Kibalczicz został aresztowany w dwa tygodnie po zamachu. Cały czas pracował nad technicznymi projektami rakiet nowej generacji. Został skazany na karę śmierci przez powieszenie; przyznał się całkowicie do swojego udziału w działaniach Narodnej Woli, prosił jedynie o odłożenie egzekucji, by mógł zakończyć pracę nad projektem. Prośba ta została odrzucona. Kibalczicz został stracony razem z innymi organizatorami zamachu na Placu Siemionowskim 3 kwietnia^?/15 kwietnia 1881.

Był dalekim krewnym rosyjskiego działacza lewicowego Victora Serge’a.

Zobacz multimedia związane z tematem: Nikołaj Kibalczicz

• L.Baumgarten, Marzyciele i carobójcy, Warszawa 1960
• E.Radziński, Aleksander II. Ostatni wielki car, Magnum, Warszawa 2005, ISBN 83-89656-16-7.
• L.Bazylow, Działalność narodnictwa rosyjskiego w latach 1878-1881, Warszawa 1960
• Nikolai Rynin Interplanetary Flight and Communication Vol.2 No.4 pp36. Washington, D.C.: NASA and NSF, 1971