WikiMini

Nicola Zalewski

Nicola Zalewski
Ilustracja
Nicola Zalewski w barwach AS Roma (2023)
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 2002
Tivoli

Obywatelstwo

polskie

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Atalanta

Numer w klubie

59

Kariera juniorska
Lata Klub
USD Zagarolo
2011–2021 AS Roma
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2021–2025 AS Roma 84 (2)
2025 → Inter Mediolan (wyp.) 11 (1)
2025 Inter Mediolan[1] 0 (0)
2025– Atalanta 1 (0)
W sumie: 96 (3)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2017–2018  Polska U-16 5 (0)
2018–2019  Polska U-17 9 (2)
2019  Polska U-19 7 (0)
2019  Polska U-20 1 (0)
2021–2023  Polska U-21 6 (1)
2021–  Polska 29 (3)
W sumie: 57 (6)
  1. ↑ Aktualne na: 24 sierpnia 2025. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 10 czerwca 2025.
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicola Zalewski (ur. 23 stycznia 2002 w Tivoli) – polski[2][3][4] piłkarz, występujący na pozycji pomocnika we włoskim klubie Atalanta Bergamo oraz w reprezentacji Polski. Uczestnik Mistrzostw Świata 2022 i Mistrzostw Europy 2024.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we włoskim mieście Tivoli jako syn polskich emigrantów, którzy w 1989 emigrowali z Łomży[5] do Włoch, by osiedlić się w miejscowości Poli[6][5]. Jego ojcem był Krzysztof Zalewski, który zmarł w 2021 roku na nowotwór[7][8]. Zalewski mieszka w Rzymie[9]. Ma starszą siostrę Jessicę[10]. Jego piłkarskim idolem jest Daniele De Rossi[11].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]
Zalewski (lewo) w barwach AS Roma przeciwko Red Bull Salzburg w 2023

Zaczynał w szkółce USD Zagarolo, jednak szybko trafił do juniorskich zespołów AS Roma. Krok po kroku przechodził kolejne szczeble w drużynach młodzieżowych. Regularnie występował w drużynie Primavery.

Z czasem został włączony do kadry pierwszej drużyny włoskiego klubu. 6 maja 2021 w rewanżowym meczu półfinałowym Ligi Europy UEFA z Manchesterem United zadebiutował w pierwszym zespole Romy. Pomocnik wszedł na boisku w 76. minucie meczu zastępując Pedro Rodrigueza i miał udział przy zwycięskiej bramce dla Romy na 3:2. 9 maja 2021 w meczu z FC Crotone zadebiutował w Serie A. Zawodnik w 80. minucie spotkania zastąpił Bryana Cristante, a następnie zanotował pierwszą asystę w barwach klubu przy bramce Borjy Mayorala na 5:0.

Znalazł się w kadrze Joségo Mourinho na obóz przygotowawczy do sezonu 2021/2022[12]. 26 września 2021 wystąpił po raz pierwszy w Derbach Rzymu z S.S. Lazio (2:3) rozegranych w ramach 6. kolejki Serie A, zmieniając w 82. minucie Ricka Karsdorpa[13]. W całym sezonie wystąpił w 16 meczach Serie A i 1 meczu Pucharu Włoch. Ponadto, wystąpił siedmiokrotnie w meczach Ligi Konferencji Europy UEFA, wieńcząc sezon występem w wyjściowym składzie na wygrany mecz finałowy z Feyenoordem[14]. 12 marca 2023 w meczu z Sassuolo Calcio (3:4) zdobył swoją pierwszą bramkę w seniorskiej karierze.

1 lutego 2025 został wypożyczony na pół roku z opcją pierwokupu do Interu Mediolan[15]. 2 lutego zadebiutował w ligowych derbach Mediolanu z A.C. Milan notując asystę przy bramce na 1:1[16]. 8 kwietnia w wygranym 2:1 pierwszym meczu 1/4 finału z Bayernem Monachium zadebiutował w Lidze Mistrzów UEFA[17]. 31 maja wystąpił w finale Ligi Mistrzów, gdzie Inter uległ 0:5 drużynie Paris Saint-Germain. W czerwcu 2025 wystąpił z Interem na Klubowych Mistrzostwach Świata FIFA, debiutując w turnieju podczas spotkania z Monterrey (1:1)[18].

23 czerwca 2025 został wykupiony przez Inter Mediolan z AS Romy[19]. W sierpniu 2025, po półrocznym pobycie w Interze Mediolan, Zalewski został sprzedany do Atalanty Bergamo za 17 mln euro, z kontraktem obowiązującym do 30 czerwca 2030 roku[20][21][22].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Zalewski urodził się we Włoszech, jednak nie posiada włoskiego obywatelstwa[2][3][4]. Od 2017 występuje w młodzieżowych reprezentacjach Polski, począwszy od kadry U-16 do U-20. Jego pierwszym spotkaniem w polskich barwach był rozegrany 27 października 2017 mecz z reprezentacją Holandii do lat 16 zakończony porażką Polski 0:3. W reprezentacji Polski U-17 strzelił dwie bramki, w meczach eliminacyjnych Mistrzostw Europy U-17 z Finlandią (2:1) oraz Portugalią (1:2). Był uczestnikiem Mistrzostw Świata U-20 2019. Na turnieju rozegrał 90 minut w drugim meczu fazy grupowej z Tahiti (5:0) i zanotował asystę przy bramce Dominika Steczyka na 4:0[23].

16 sierpnia 2021 selekcjoner Paulo Sousa powołał go do reprezentacji Polski na mecze eliminacji Mistrzostw Świata 2022 z Albanią, San Marino oraz Anglią[24]. 5 września 2021 w meczu z San Marino zadebiutował w reprezentacji Polski. Wszedł na boisko w 66. minucie zmieniając Tymoteusza Puchacza, a w doliczonym czasie gry zaliczył asystę przy bramce Adama Buksy na 7:1[25].

20 września 2021 został powołany na mecze eliminacyjne z San Marino i Albanią[26], natomiast ze względów osobistych nie uczestniczył w zgrupowaniu[27].

Został powołany do kadry na mundial w Katarze, na którym zagrał w bezbramkowym meczu otwarcia z Meksykiem. Został zmieniony po pierwszej połowie meczu. Na turnieju pojawił się jeszcze na boisku w 71 minucie w przegranym 1-3 meczu 1/8 finału z Francją.

10 czerwca 2024 w meczu towarzyskim z Turcją zdobył zwycięskiego gola na 2:1.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na koniec sezonu 2023/2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar Włoch Europa[a] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
AS Roma 2020/2021 Serie A 1 0 0 0 1 0 2 0
2021/2022 16 0 1 0 7 0 24 0
2022/2023 33 2 2 0 12 0 47 2
2023/2024 22 0 2 0 9 0 33 0
Ogólnie 72 2 5 0 29 0 106 2
Ogólnie w karierze 72 2 5 0 29 0 106 2

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 10 czerwca 2025)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki Asysty
 Polska 2021 1 0 1
2022 8 0 1
2023 5 0 3
2024 13 3 4
2025 2 0 0
Suma 29 3 8

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

AS Roma

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Europy UEFA – 13 (0)
    Liga Konferencji Europy UEFA – 7 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wykupiony po wypożyczeniu.
  2. ↑ a b Polak w kilka dni znalazł się na ustach całych Włoch. Takiego talentu nie było u nas od dawna! [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  3. ↑ a b Złoty chłopak jedzie na mundial [online], przegladsportowy.onet.pl [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  4. ↑ a b Nicola Zalewski otrzyma powołanie do seniorskiej reprezetancji Polski. Zagra w Lidze Narodów [online], gol24.pl [dostęp 2024-11-05] (pol.).
  5. ↑ a b Krzysztof Gaweł, Syn polskich emigrantów na ustach Włoch. "To jest talent czystej wody!" [online], natemat.pl, 8 maja 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  6. ↑ Riccardo Setth, Roma, chi è Nicola Zalewski: polacco di Tivoli tifoso giallorosso [online], gianlucadimarzio.com, 5 października 2019 [dostęp 2022-03-22] (wł.).
  7. ↑ We wrześniu ojciec płakał z radości i dumy po debiucie syna w reprezentacji Polski. Dziś syn opłakuje tatę [online], Fakt24.pl, 25 września 2021 [dostęp 2023-01-11] (pol.).
  8. ↑ Zmarł ojciec Nicoli Zalewskiego. Przed śmiercią spełnił swoje największe marzenie: zobaczył debiut syna w reprezentacji Polski [online], Fakt24.pl, 24 września 2021 [dostęp 2023-01-11] (pol.).
  9. ↑ Z ziemi włoskiej do Polski. Droga do marzeń Nicoli Zalewskiego. [dostęp 2022-12-05]. (pol.).
  10. ↑ ), Il Romanista: Zalewski show, z Polski do Tivoli [online], asroma.pl, 1 czerwca 2018 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  11. ↑ Chiara Zucchelli, Chi è Zalewski, l’ultima gemma della Roma. E non azzurra: è di Tivoli, ma ha scelto la Polonia [online], gazzetta.it, 7 maja 2021 [dostęp 2022-03-22] (wł.).
  12. ↑ Piotr Wiśniewski, Nicola Zalewski, czyli nowa, młoda twarz w kadrze trenera Paulo Sousy [online], laczynaspilka.pl, 16 sierpnia 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  13. ↑ Aleksander Bernard, Pięć goli w derbach Rzymu. Zalewski zadebiutował u Mourinho [online], sport.pl, 26 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  14. ↑ UEFA.com, Roma-Feyenoord | UEFA Europa Conference League 2021/22 [online], UEFA.com [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  15. ↑ Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: Nicola Zalewski piłkarzem Interu [online], sport.tvp.pl, 1 lutego 2025 [dostęp 2025-06-20].
  16. ↑ Telewizja Polska S.A, Zalewski bohaterem! Co za debiut w derbach Mediolanu! [online], sport.tvp.pl, 2 lutego 2025 [dostęp 2025-06-20].
  17. ↑ Damian Świderski, Co za końcówka w Monachium. Debiut Nicoli Zalewskiego w Lidze Mistrzów [online], Gol24, 8 kwietnia 2025 [dostęp 2025-06-20].
  18. ↑ Zalewski zadebiutował na KMŚ! Gdy wchodził na boisko, było 1:1 [online], Sport.pl, 18 czerwca 2025 [dostęp 2025-06-20].
  19. ↑ Zalewski zmienił klub. „Powodzenia na przyszłość, Nicola” [online], tvp.info [dostęp 2025-07-10].
  20. ↑ Sensacyjny transfer: Nicola Zalewski przenosi się do Atalanty za 17 mln euro! [online], tvosport.com, 17 sierpnia 2025 [dostęp 2025-08-18].
  21. ↑ Oficjalnie: Nicola Zalewski piłkarzem Atalanty Bergamo [online], tvosport.com, 18 sierpnia 2025 [dostęp 2025-08-18].
  22. ↑ Klamka zapadła. Nicola Zalewski zawodnikiem Atalanty [online], tvp.info [dostęp 2025-08-19].
  23. ↑ Piotr Kuczkowski, Polska - Tahiti 5:0, 26.05.2019 [online], laczynaspilka.pl, 26 maja 2019 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  24. ↑ PAP, Nicola Zalewski i Adam Buksa powołani do reprezentacji Polski [online], sport.dziennik.pl, 16 sierpnia 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  25. ↑ Maciej Piasecki, Wysokie zwycięstwo Biało-Czerwonych w San Marino. Sensacyjny gol gospodarzy [online], natemat.pl, 5 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  26. ↑ PZPN, Powołania na październikowe mecze reprezentacji Polski [online], laczynaspilka.pl, 20 września 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  27. ↑ Kadra Sousy bez młodej gwiazdy. "Wspieramy go" [online], sport.interia.pl, 4 października 2021 [dostęp 2022-03-22] (pol.).
  28. ↑ PZPN - Łączy nas piłka [online], www.laczynaspilka.pl [dostęp 2022-11-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Skład Atalanta BC
  • Aktualny na dzień 18 sierpnia 2025
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Mundialu U-20 2019

Polska

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2022

Polska

Skład reprezentacji Polski na Euro 2024

Polska

Odkrycie Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021