Nannospalax
Nannospalax[a] | |||
Palmer, 1903[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – ślepiec mały (N. leucodon) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | ślepcowate | ||
Podrodzina | ślepce | ||
Rodzaj | Nannospalax | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Spalax ehrenbergi Nehring, 1898 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
| |||
| |||
|
Nannosplax – rodzaj ssaków z podrodziny ślepców (Spalacinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Europie: Węgry, Ukraina, Mołdawia, Rumunia, Bośnia i Hercegowina, Serbia, Czarnogóra, Kosowo, Albania, Macedonia Północna, Bułgaria, Grecja i europejska część Turcji), Azji (Izrael, Jordania, Liban, Syria, azjatycka część Turcji, Gruzja, Armenia, Irak i Iran) oraz Afryce (Libia i Egipt)[5][6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 130–248 mm, ogon niewidoczny; masa ciała 73–522 g[6][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1898 roku niemiecki zoolog Alfred Nehring w artykule poświęconym nowym gatunkom z rodzaju Spalax opublikowanym na łamach rocznika Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin[2]. Nehring nie wyznaczył gatunku typowego; jednak nazwa – Microspalax – którą nadał nowemu taksonowi okazała się zajęta przez rodzaj pajęczaków, wobec czego w 1903 roku amerykański zoolog Theodore Sherman Palmer ukuł nową nazwę – Nannosplax – jednocześnie na typ nomenklatoryczny wyznaczając ślepca lewantyńskiego (N. ehrenbergi).
Etymologia
- Microspalax: gr. μικρος mikros ‘mały’; rodzaj Spalax Güldenstädt, 1770 (ślepiec)[8].
- Nannospalax: gr. ναννος nannos ‘karzeł’; rodzaj Spalax Güldenstädt, 1770 (ślepiec)[9].
- Mesospalax: gr. μεσος mesos ‘środkowy, pośredni’[10]; rodzaj Spalax Güldenstädt, 1770 (ślepiec). Gatunek typowy: Spalax monticola Nehring, 1898 (= Spalax typhlus leucodon Nordmann, 1840).
- Ujhelyiana: Josef Ujhelyi, węgierski preparator[4].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[11][7][5][12]:
- Nannospalax leucodon (Nordmann, 1840) – ślepiec mały
- Nannospalax bulgaricus Savić & Soldatović, 1984
- Nannospalax hellenicus (Méhely, 1909)
- Nannospalax hungaricus (Nehring, 1897)
- Nannospalax insularis (O. Thomas, 1917)
- Nannospalax montanoserbicus (Savić & Soldatović, 1974)
- Nannospalax montanosyrmiensis (Savić & Soldatović, 1974)
- Nannospalax monticola (Nehring, 1898)
- Nannospalax serbicus (Méhely, 1909)
- Nannospalax turcicus (Méhely, 1909)
- Nannospalax xanthodon (Nordmann, 1840) – ślepiec anatolijski
- Nannospalax cilicicus (Méhelÿ, 1909)
- Nannospalax nehringi (Satunin, 1898)
- Nannospalax tuncelicus (Coşkun, 1996)
- Nannospalax ehrenbergi (Nehring, 1897) – ślepiec lewantyński
Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu dzisiejszego Izraela:
Uwagi
Przypisy
- ↑ T.S. Palmer. Some new generic names of mammals. „Science”. New series. 17, s. 873, 1903. (ang.).
- ↑ a b A. Nehring. Mehrere neue Spalax-Arten. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1897, s. 168, 1897. (niem.).
- ↑ a b L. Méhely: Species generis Spalax: A földi kutyák fajai származás-és rendszertani tekintetben. Budapest: A Magyar Tudomos Akada Kiad, 1909, s. 22. (węg.).
- ↑ a b E. Strand. Neue Namen längst beschriebener Tiere. „Archiv für Naturgeschichte”. Abtailung A. 88 (4), s. 142, 1922. (niem.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b R. Norris: Family Spalacidae (Muroid Mole-rats). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 140–142. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 213. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 424.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 447.
- ↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 135, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ E. Tchernov. A Pleistocene faunule from a karst fissure filling near Jerusalem, Israel. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 79 (2), s. 161–185, 1969. (ang.).
- ↑ G.G. Haas G.G., Remarques sur Ia microfaune de mammiferes de Ia grotte d’Oumm-Qatafa, [w:] R.V.R.V. Neuville (red.), Le Paleolithique et le Mesolithique du Desert de Judee, „Archives de l’Institut de Paléontologie Humaine. Mémoire 3”, 24, 1951, s. 1–270 (fr.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).