Max Ilgen

Max Ilgen
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

13 lub 17 kwietnia 1894
Królewiec

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1943
Równe

Przebieg służby
Lata służby

1913–1943

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Weimarer Republik Schutzpolizei
Wehrmacht

Jednostki

20 Pułk Piechoty
4 Pułk Piechoty
96 Pułk Piechoty
32 Dywizja Piechoty
Ostgruppe 740

Stanowiska

Dowódca plutonu, kompanii i batalionu piechoty
Adiutant pułkowy
Funkcjonariusz policji
Dowódca pułku piechoty
p.o. dowódcy dywizji piechoty
Dowódca Ostgruppe

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza)

Max Ilgien (ur. 13 lub 17 kwietnia 1894 w Królewcu, zm. 15 listopada 1943 w Równem) – niemiecki żołnierz i policjant, generał major (1943).

Życiorys

Syn rzeźnika, od 5 lutego 1913 w wojsku II Rzeszy. Uczestnik I wojny światowej jako oficer 20 Pułku Piechoty. Dowodził plutonem, kompanią i batalionem, był także adiutantem pułku i ordynansem dowódcy armii. Po kapitulacji rozpoczął służbę w policji Republiki Weimarskiej. W 1935 przeszedł do służby w Wehrmachcie[1].

Był zwolennikiem nazizmu[2], 1 września 1939 r. dowodził 4 Pułkiem Piechoty. Od 10 października 1939 do 24 stycznia 1942 96 Pułkiem Piechoty. 1 marca 1942 pełnił obowiązki dowódcy 32 Dywizji Piechoty. 24 grudnia 1942 trafił do rezerwy Führera.

1 sierpnia 1943 objął komendę nad 740 Wschodnią Grupą Specjalnego Przeznaczenia (Osttruppe zur besonderen Verwendung 740). Była to jednostka wojskowa złożona z Kozaków dońskich i kubańskich, którzy podjęli się kolaboracji[3].

15 listopada 1943 radziecki agent st. lejt. Nikołaj Kuzniecow, działający jako por. Paul Siebert, porwał gen-mjr Maxa Ilgena i Paula Granau – kierowcę Ericha Kocha. Z powodu braku możliwości przerzucenia nazistów na nieokupowane ziemie Związku Radzieckiego obaj jeńcy zostali rozstrzelani tego samego dnia[4].

Awanse

Odznaczenia

i inne

Przypisy

  1. Generalmajor Max Ilgen [online], oocities.org [dostęp 2024-04-24] .
  2. ПЕРВЫЙ КАЗАК КЁНИГСБЕРГА. Как Макс Ильген стал лихим прусским атаманом [online], rudnikov.com [dostęp 2024-04-24] .
  3. ПОТЕРИ ГЕНЕРАЛОВ ВЕРМАХТА НА СОВЕТСКО-ГЕРМАНСКОМ ФРОНТЕ В 1941-1943 ГГ. | Военная история [online], maxpark.com [dostęp 2018-09-29] .
  4. ВОЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА -[Биографии ]- Гладков Т.К. Легенда советской разведки - Н. Кузнецов [online], militera.lib.ru [dostęp 2018-09-29] .