Maksim Szostakowicz

Maksim Szostakowicz

Maksim Szostakowicz, 1967
Imię i nazwisko	Maksim Dmitrijewicz Szostakowicz
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1938 Leningrad
Pochodzenie	rosyjskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, dyrygent
Multimedia w Wikimedia Commons

Maksim Dmitrijewicz Szostakowicz, ros. Макси́м Дми́триевич Шостако́вич (ur. 10 maja 1938 w Leningradzie^[1][2]) – rosyjski pianista i dyrygent. Syn Dmitrija Szostakowicza^[1][2].

Studiował w Konserwatorium Petersburskim u Nikołaja Rabinowicza (dyrygentura) oraz w Konserwatorium Moskiewskim u Jakowa Fliera (fortepian) i Aleksandra Gauka (dyrygentura)^[1]. Uczył się też u Giennadija Rożdiestwienskiego i Igora Markevitcha^[1]. W 1963 roku nawiązał współpracę z Państwową Orkiestrą Symfoniczną ZSRR^[1][2]. Od 1966 roku był dyrygentem, a następnie w latach 1971–1981 pierwszym dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Wszechzwiązkowego Radia i Telewizji w Moskwie, z którą w 1969 roku odbył tournée po Stanach Zjednoczonych^[1][2]. W 1968 roku debiutował za granicą ZSRR wraz z London Philharmonic Orchestra^[1]. W 1981 roku uciekł podczas podróży koncertowej do Niemiec Zachodnich i wyjechał do USA, gdzie osiadł na stałe^[1][2]. Od 1983 do 1985 roku pełnił funkcję pierwszego dyrygenta orkiestry symfonicznej w Hongkongu^[1][2]. Był dyrektorem artystycznym Hartford Symphony Orchestra (1985–1986) i New Orleans Symphony Orchestra (1986–1991)^[1][2].

Zasłynął przede wszystkim jako interpretator utworów swojego ojca^[1][2]. Był pierwszym wykonawcą zadedykowanego mu przez ojca II Koncertu fortepianowego (1957)^[1].