WikiMini

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1968 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn

 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1968.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1968
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
1964 1972
Złoty medal Złoty medal

 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

 Kuba

Brązowy medal Brązowy medal

 Francja

Sztafetę 4 × 100 metrów mężczyzn podczas XIX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Meksyku rozegrano 19 (eliminacje i półfinały) i 20 października 1968 (finał) na Estadio Olímpico Universitario. Zwycięzcą została sztafeta Stanów Zjednoczonych, która biegła w składzie: Charles Greene, Melvin Pender, Ronnie Ray Smith i Jim Hines. Ustanowiła ona w finale rekord świata wynikiem 38,2 s[a] (wcześniej na tych igrzyskach trzykrotnie rekord świata był poprawiany przez sztafetę Kuby i dwukrotnie Jamajki)[1].

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]
reprezentacja zawodnicy czas data miejsce
Rekord świata  Stany Zjednoczone Paul Drayton, Gerald Ashworth, Richard Stebbins, Bob Hayes 39,0[b] 1964-10-21 21 października 1964(dts) Tokio[1]
Rekord olimpijski

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Poz. - pozycja
WR – rekord świata | NR – rekord krajowy | PB – rekord życiowy | =PB – wyrównany rekord życiowy |
SB – najlepszy wynik w sezonie | =SB – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | OR – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończyła | DNS – nie wystartowała | DSQ – zdyskwalifikowana

Eliminacje

[edytuj | edytuj kod]

19 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano trzy biegi. Do półfinałów awansowało po pięć najlepszych sztafet w każdym biegu (Q) oraz jedna z najlepszym czasem spośród pozostałych (q).

Bieg 1

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Kuba Hermes Ramírez, Juan Morales, Pablo Montes, Enrique Figuerola 38,7[c] Q, WR
2  Stany Zjednoczone Charles Greene, Melvin Pender, Ronnie Ray Smith, Jim Hines 38,8 Q
3  Trynidad i Tobago Raymond Fabien, Winston Short, Carl Archer, Edwin Roberts 38,9 Q
4  Bahamy Jerry Wisdom, Tom Robinson, Bernard Nottage, Kevin Johnson 39,4 Q
5  Nigeria Timon Oyebami, Robert Ojo, Benedict Majekodunmi, Kola Abdulai 39,4 Q
6  Ghana Edward Owusu, Michael Ahey, William Quaye, James Addy 41,4 q
7  Dominikana Luis Soriano, Alberto Torres, Rafael Domínguez, Porfirio Veras 41,4

Bieg 2

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Jamajka Errol Stewart, Michael Fray, Clifton Forbes, Lennox Miller 38,6[d] Q, WR[1]
2  Francja Gérard Fenouil, Jocelyn Delecour, Claude Piquemal, Roger Bambuck 39,0 Q
3  RFN Karl-Peter Schmidtke, Gert Metz, Gerhard Wucherer, Jochen Eigenherr 39,1[e] Q, NR[2]
4  Wielka Brytania Joseph Speake, Ron Jones, Ralph Banthorpe, Barrie Kelly 39,3[f] Q, NR[2]
5  Wybrzeże Kości Słoniowej Atta Kouakou, Kouami N’Dri, Boy Akba Diby, Gaoussou Koné 39,6 Q
6  Japonia Naoki Abe, Hiroomi Yamada, Shinji Ogura, Hideo Iijima 40,0[g] NR[3]
7  Meksyk Félix Bécquer, Enrique Labadie, Galdino Flores, Miguel Ángel González 40,0

Bieg 3

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  NRD Heinz Erbstößer, Hartmut Schelter, Peter Haase, Harald Eggers 38,9[h] Q, =ER[4]NR[5]
2  ZSRR Ołeksij Chłopotnow, Jewgienij Siniajew, Nikołaj Iwanow, Władisław Sapieja 39,0 Q
3  Polska Wiesław Maniak, Edward Romanowski, Zenon Nowosz, Marian Dudziak 40,2 Q
4  Malezja Mani Jegathesan, Tambusamy Krishnan, Rajalingam Gunaratnam, Ooi Hock Lim 40,6 Q
5  Włochy Sergio Ottolina, Ennio Preatoni, Angelo Sguazzero, Livio Berruti 41,5 Q

Półfinały

[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano dwa biegi półfinałowe. Do finału awansowały po cztery najlepsze zespoły z każdego biegu.

Bieg 1

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Jamajka Errol Stewart, Michael Fray, Clifton Forbes, Lennox Miller 38,3[i] Q, WR[1]
2  NRD Heinz Erbstößer, Hartmut Schelter, Peter Haase, Harald Eggers 38,7[j] Q, ER[4]
3  RFN Karl-Peter Schmidtke, Gert Metz, Gerhard Wucherer, Jochen Eigenherr 38,9 Q
4  Polska Wiesław Maniak, Edward Romanowski, Zenon Nowosz, Marian Dudziak 38,9[k] Q, NR[6]
5  Wielka Brytania Joseph Speake, Ron Jones, Ralph Banthorpe, Barrie Kelly 39,4
6  Trynidad i Tobago Raymond Fabien, Winston Short, Carl Archer, Edwin Roberts 39,5
7  Wybrzeże Kości Słoniowej Atta Kouakou, Kouami N’Dri, Boy Akba Diby, Gaoussou Koné 39,6
8  Malezja Mani Jegathesan, Tambusamy Krishnan, Rajalingam Gunaratnam, Ooi Hock Lim 40,8

Bieg 2

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Kuba Hermes Ramírez, Juan Morales, Pablo Montes, Enrique Figuerola 38,6 Q
2  Stany Zjednoczone Charles Greene, Melvin Pender, Ronnie Ray Smith, Jim Hines 38,6 Q
3  Francja Gérard Fenouil, Jocelyn Delecour, Claude Piquemal, Roger Bambuck 38,8[l] Q, NR[5]
4  Włochy Sergio Ottolina, Ennio Preatoni, Angelo Sguazzero, Livio Berruti 39,4 Q
5  Ghana Edward Owusu, Michael Ahey, William Quaye, James Addy 39,9
–  Bahamy Jerry Wisdom, Tom Robinson, Bernard Nottage, Kevin Johnson DSQ
 Nigeria Timon Oyebami, Robert Ojo, Benedict Majekodunmi, Kola Abdulai
 ZSRR Ołeksij Chłopotnow, Jewgienij Siniajew, Nikołaj Iwanow, Władisław Sapieja

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Charles Greene, Melvin Pender, Ronnie Ray Smith, Jim Hines 38,2[a] WR[1]
2  Kuba Hermes Ramírez, Juan Morales, Pablo Montes, Enrique Figuerola 38,3[m] NR[7]
3  Francja Gérard Fenouil, Jocelyn Delecour, Claude Piquemal, Roger Bambuck 38,4[n] ER[4]
4  Jamajka Errol Stewart, Michael Fray, Clifton Forbes, Lennox Miller 38,4
5  NRD Heinz Erbstößer, Hartmut Schelter, Peter Haase, Harald Eggers 38,6[o] NR[5]
6  RFN Karl-Peter Schmidtke, Gert Metz, Gerhard Wucherer, Jochen Eigenherr 38,7[p] NR[2]
7  Włochy Sergio Ottolina, Ennio Preatoni, Angelo Sguazzero, Livio Berruti 39,2[q] =NR[3]
8  Polska Wiesław Maniak, Edward Romanowski, Zenon Nowosz, Marian Dudziak 39,2

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Przy pomiarze automatycznym 38,24 s.
  2. ↑ Lepszy wynik, 38,6 s, uzyskała 17 czerwca 1967 w Provo sztafeta Uniwersytetu Południowej Kalifornii biegnąca w składzie: Earl McCullouch, Fred Kuller, O.J. Simpson i Lennox Miller, lecz wynik ten nie został uznany przez IAAF, ponieważ trzej pierwsi biegacze byli Amerykanami, a Miller Jamajczykiem.
  3. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,76 s.
  4. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,65 s.
  5. ↑ Przy pomiarze automatycznym 39,16 s.
  6. ↑ Przy pomiarze automatycznym 39,33 s.
  7. ↑ Przy pomiarze automatycznym 40,02 s.
  8. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,93 s.
  9. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,39 s.
  10. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,72 s.
  11. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,99 s.
  12. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,84 s.
  13. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,40 s.
  14. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,43 s.
  15. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,66 s.
  16. ↑ Przy pomiarze automatycznym 38,76 s.
  17. ↑ Przy pomiarze automatycznym 39,22 s.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 134–135 [dostęp 2025-06-10] (ang.).
  2. ↑ a b c Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  3. ↑ a b Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  4. ↑ a b c José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 35–36 [dostęp 2025-06-10] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-20] (hiszp. • ang.).
  5. ↑ a b c Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 188. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  6. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 193. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 187. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich – Meksyk 1968

Meksyk

Mężczyźni
Kobiety

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 100 metrów)