Kugisho R2Y1
Dane podstawowe | |||
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Producent | Kugisho | ||
Typ | rozpoznawczy | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 8 maja 1945 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x silnik rzędowy Aichi YE2H (Ha-70-01) | ||
Moc | 3400 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 14 m | ||
Długość | 13,05 m | ||
Wysokość | 4,24 m | ||
Powierzchnia nośna | 34 m² | ||
Masa | |||
Własna | 6015 kg | ||
Startowa | 9400 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 770 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 463 km/h | ||
Prędkość minimalna | 166 km/h | ||
Pułap | 11 700 m | ||
Zasięg | 3610 km | ||
Długotrwałość lotu | 4 h | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Japonia | |||
|
Kugisho R2Y1 Keiun (jap. 空技廠 R2Y1 景雲 Kūgishō R2Y1 Keiun; pol. „Piękny/Malowniczy Obłok”) – prototypowy japoński samolot rozpoznawczy, przeznaczony dla lotnictwa Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej. Maszyna miała stacjonować na lądzie i charakteryzować się bardzo dużym zasięgiem i prędkością. Jedyny wybudowany prototyp uległ zniszczeniu podczas amerykańskiego bombardowania w 1945 roku.
Historia
We wrześniu 1942 roku Japońska Cesarska Marynarka Wojenna ogłosiła warunki techniczne 17-Shi, które powinien spełniać nowy samolot rozpoznawczy, przeznaczony do bazowania na lądzie. Główny akcent został położony na dużą prędkość i zasięg jakimi miała charakteryzować się nowa maszyna.
Pracę nad nową konstrukcją podjęto między innymi w Pierwszym Arsenale (w znaczeniu zakładu badawczo-produkcyjnego broni) Lotniczo-Technicznym Lotnictwa Marynarki (第一海軍航空技術廠, Dai-Ichi Kaigun Kōkū Gijutsu-shō, znanym pod skrótowym określeniem Kūgishō) w Yokosuka.
Efektem prac wojskowych inżynierów był samolot Kūgishō R1Y1 „Seiun”. Konstrukcja nie spełniała jednak ambitnych wymagań technicznych, stawianych przez marynarkę i na początku 1943 r. cały projekt został anulowany.
Nie był to jednak koniec prac w arsenale nad nowym samolotem rozpoznawczym. W tym samym roku w Kugisho sięgnięto po rozwiązania techniczne zastosowane w niemieckim, eksperymentalnym samolocie rozpoznawczym Heinkel He 119V-4, którego egzemplarz sprowadzono do Japonii jeszcze w 1940 roku.
Podobnie jak w niemieckim pierwowzorze, zdecydowano się umieścić zespół dwóch silników Aichi Atsuta 30 w kadłubie samolotu, za kabiną pilota. Układ dwóch, sprzężonych jednostek napędowych otrzymał nazwę Aichi YE2H (He-70-01). Ich sumaryczna moc miała wynosić 3400 KM. Moc silników miała być przenoszona na sześciołopatowe śmigło o dużej średnicy za pomocą długiego wału przechodzącego pod kabiną pilota. Całością prac nad nowym samolotem kierował komandor Shiro Otsuki.
Problemy z nową jednostką napędową oraz układem przeniesiena napędu spowodowały, że prototyp R2Y1 ukończono dopiero 27 kwietnia 1945 roku. Gotowy samolot przewieziony został do bazy w Kisarazu. Najpierw dokonano próbnego kołowania samolotu, za sterami maszyny siedział pilot doświadczalny Teraoka. Testy nie wypadły pomyślnie, szwankował układ chłodzenia silnika oraz amortyzacja podwozia.
8 maja 1945 r. samolot, za sterami którego siedział pilot doświadczalny Kitajima, wzbił się do swojego pierwszego lotu (niektóre źródła podają, iż miało to miejsce 5 maja). Krótki lot bez chowania podwozia musiał zakończył się przedwcześnie, gdyż niebezpiecznie zaczęła wzrastać temperatura oleju.
Silnik nadal sprawiał problemy, które doprowadziły do jego pożaru i zniszczenia podczas przeprowadzanych na ziemi testów instalacji układu chłodzenia. W celu wymiany jednostki napędowej maszyna została odesłana do wytwórni, w której kilka dni później została zniszczona w wyniku amerykańskiego bombardowania. Dalszy rozwój samolotu został wstrzymany, tym bardziej że sytuacja na froncie nie wymagała posiadania maszyny rozpoznawczej o tak dużym zasięgu.
Zdając sobie sprawę z realiów wojny, już pod koniec 1944 r. kierownictwo Kugisho zaproponowało zmianę przeznaczenia R2Y1 z samolotu rozpoznawczego na maszynę myśliwsko-bombową napędzaną silnikiem odrzutowym. Tak zmodyfikowana konstrukcja otrzymała oznaczenie Kugisho R2Y2 Keiun.
Konstrukcja
R2Y1 był wolnonośnym, całkowicie metalowym dolnopłatem, napędzanym jednym, chłodzonym cieczą silnikiem rzędowym Aichi YE2H (Ha-70-01), składającym się z dwóch silników Aichi Atsuta 30 w układzie tandem. Silnik zamontowany był w kadłubie nad centropłatem za kabiną pilota i napędzał sześciołopatowe, przestawialne śmigło metalowe o średnicy 3,8 m. Usterzenie klasyczne, wolnonośne. Trójpodporowe, chowane podwozie z przednim podparciem, przednia goleń do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w skrzydłach. Samolot nie posiadał uzbrojenia strzeleckiego.
Bibliografia
- Krzysztof Zelewski, Niemieckie piętno – pierwsze japońskie samoloty odrzutowe i rakietowe, „Lotnictwo”, nr specjalny 9 (2009), s. 26-40, ISSN 1732-5323.
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Szybowce | |
Samoloty kamikaze | |
Samoloty transportowe | |
Wiatrakowce | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
Inne |
- p
- d
- e
Samoloty torpedowe | |
---|---|
Bombowce nurkujące |
|
Morskie samoloty patrolowe |
|
Łodzie latające |
|
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe | |
Samoloty specjalnego przeznaczenia | |
Samoloty bombowe |