![]() | |||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||
![]() Klasztor widziany od strony wschodniej | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Torunia ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |||||||||||
![]() |
Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Toruniu – barokowy kościół i klasztor poreformacki w Toruniu – ufundowany w 1644 przez Stanisława Sokołowskiego, starostę dybowskiego i kasztelana bydgoskiego[2]. Świątynia została konsekrowana 22 czerwca 1659 roku, w następnych miesiącach kontynuowano pojedyncze prace wykończeniowe[3]. Klasztor uległ kasacie w 1832, franciszkanie powrócili tu w 1987[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Architektura
[edytuj | edytuj kod]Barokowy, murowany i tynkowany kościół składa się z dwuprzęsłowego, wielobocznie zamkniętego prezbiterium zwróconego na wschód i szerszej trójprzęsłowej nawy, krytych sklepieniem kolebkowo-krzyżowym[5]. Od północy do nawy została dobudowana nieco późniejsza kwadratowa kaplica NMP[6]. Piętrowy, trójskrzydłowy klasztor przylega do kościoła od południa, na parterze sklepione krużganki z cztery stron otaczają kwadratowy wirydarz[7].
Długość nawy kościelnej wynosi 17,6 m, szerokość 10,3 m, wysokość 9 m; prezbiterium (o takiej samej wysokości) ma 9,2 m długości i 6,2 m szerokości[8].
Skromny wygląd budowli ściśle odpowiada zakonnym przepisom[9]. Jedynym bardziej efektownym akcentem jest wolutowy zachodni szczyt kościoła, ozdobiony wnękami[10]. Działał tu warsztat budowlany, zatrudniony na potrzeby zakonu także we Włocławku i w Pułtusku[11]. Wolnostojąca dzwonnica została zbudowana w 1925 r[12].
Wnętrze
[edytuj | edytuj kod]Wyposażenie wnętrza jest jednolite, rokokowe, z lat 60. XVIII w[13]. Zgodnie z zakonnymi przepisami pozbawione jest złoceń i polichromii, a wyglądem nawiązuje do wyposażenia świątyni reformackiej w Boćkach[14]. Składa się na nie: sześć ołtarzy, ambona, konfesjonały i ławki[13]. Są one dziełem warsztatu snycerskiego o wielkopolskiej proweniencji, działającego na potrzeby zakonu m.in. również w Brodnicy, Grudziądzu, Płocku i w Pułtusku[15]. Wykonał on również figury tworzące grupę Grobu Świętego[16]. Ołtarz główny pierwotnie był ustawiony w połowie prezbiterium[13]. Starsze od reszty wyposażenia są dwa obrazy: „Wręczenie św. Piotrowi kluczy Królestwa Niebios” z 1668 r. (zapewne z pierwszego ołtarza głównego)[17] i „Zaślubiny Najświętszej Marii Panny” – prawdopodobnie dzieło toruńskie z pierwszej połowy XVIII w[18]. Obrazy w ołtarzu Niepokalanego Poczęcia NMP w kaplicy i stacje drogi krzyżowej malował w latach 1788-1794 Kazimierz Łukaszewicz z Włocławka[19]. Główny obraz w kaplicy jest naśladownictwem dzieła Carlo Maratty w kościele św. Izydora w Rzymie z 1653 r[20]. Bogata dekoracja malarska sklepień z lat 1957-1958 jest dziełem Leonarda i Anny Torwirtów – wcześniej zgodnie z zasadami reformackimi, kościół był pozbawiony dekoracji malarskiej[21]. Spośród niegdyś licznych portretów i epitafiów dobrodziejów klasztoru, m.in. Dąmbskich i Kościelskich, zachowało się tylko parę[22]. Obraz ołtarzowy „Św. Piotr z Alkantary” znajduje się w zbiorach Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej[23].
W 1979 roku we wnęce, na zewnętrznej, wschodniej ścianie prezbiterium odsłonięto tablicę upamiętniającą podgórzan, zamordowanych przez Niemców w 1939 roku[24].
Sanktuarium MB Podgórskiej Niepokalanej Królowej Rodzin
[edytuj | edytuj kod]W bocznym ołtarzu od II połowy XVIII wieku znajduje się obraz Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem, namalowany przez Kazimierza Łukaszewicza. 2 lutego 2015 r. biskup toruński Andrzej Suski ustanowił kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Toruniu sanktuarium diecezjalnym[25].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zabytki nieruchome wpisane do rejestru zabytków [online], torun.wkz.gov.pl, s. 2 [dostęp 2025-03-01] .
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 23.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 26.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 28, 33.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 35, 37–38.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 43.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 39–40.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 38.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 41.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 35.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 43–44, 46.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 48.
- ↑ a b c Domasłowski 2007 ↓, s. 49.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 52–53, 60, 76–77.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 54–55.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 79, 81.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 82, 84.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 65, 67.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 84, 86.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 75.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 95.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 102, 104–105.
- ↑ Domasłowski 2007 ↓, s. 68, 71.
- ↑ Ziółkiewicz 2009 ↓, s. 56.
- ↑ Sanktuarium MB Podgórskiej Niepokalanej Królowej Rodzin w Toruniu [online], www.diecezja-torun.pl [dostęp 2025-04-11] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Domasłowski , Kościół świętych Piotra i Pawła i klasztor franciszkanów (dawniej reformatów) na Podgórzu w Toruniu, Toruń: Towarzystwo Naukowe w Toruniu, 2007, ISBN 978-83-87639-89-1, OCLC 831356931 .
- Antoni Ziółkiewicz , Toruńskie pomniki. Pomniki, tablice, kamienie, Toruń: Wydawnictwo Urbański, 2009, ISBN 978-83-88219-32-0 .