Klaus Riskær Pedersen

Klaus Riskær Pedersen

Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1955 Kopenhaga
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca, polityk
Alma Mater	Copenhagen Business School
Stanowisko	poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji (1989–1994)
Partia	Venstre, Opstillingslisten, Alternatywa, Borgerlisten
Multimedia w Wikimedia Commons

Klaus Riskær Pedersen (ur. 24 kwietnia 1955 w Kopenhadze^[1]) – duński przedsiębiorca i polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.

Syn artysty i pisarza Knuda Pedersena oraz Dorthe Palle Madsen. Od wczesnej młodości zajmował się biznesem, m.in. jako wydawca pisma „Aktiv” i założyciel dyskoteki. Do 1978 studiował w finanse w Copenhagen Business School (przerwał naukę w związku z działalnością biznesową), później w 2010 uzyskał na tej uczelni magisterium z innowacji^[2]. Zakładał różne przedsiębiorstwa, zajmujące się m.in. prowadzeniem stacji radiowej i telewizyjnej, wydawaniem czasopism, inwestowaniem i analizami rynku. Zajmował się również obrotem papierami wartościowymi i zarządzaniem funduszami. Jego działania wiązały się z oskarżeniami o spekulację i wrogie przejęcia. Autor łącznie kilkunastu książek, w tym o tematyce biznesowej i autobiograficznej, pierwszą z publikacji wydał jako nastolatek. Poświęcono mu także trzy niezależne biografie oraz film^[3][4].

W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego z listy Venstre. Przystąpił do Grupy Liberalnej, Demokratycznej i Reformatorskiej, został wiceprzewodniczącym Delegacji ds. stosunków ze Szwajcarią^[1]. W grudniu 1993 wykluczono go z Venstre, próbował następnie założyć ugrupowanie De liberale 2000. W kolejnych latach kontynuował działalność w biznesie, m.in. w branży internetowej. Ogłaszał upadłość konsumencką, a także oskarżano go m.in. o nieprawidłowości w finansowaniu kampanii, oszustwa i przestępstwa gospodarcze na niekorzyść firm. W 2002 i 2003 skazywany odpowiednio na 2,5 roku oraz na 3 lata pozbawienia wolności (w obu przypadkach z warunkowym zawieszeniem wykonania kary). W 2007 orzeczono wobec niego karę 7 lat pozbawienia wolności (został zwolniony w 2013)^[3]. W 2006 zakładał partię Opstillingslisten, która miała wyłaniać kandydatów na podstawie głosowania internautów^[5]. W 2015 dołączył do ugrupowania Alternatywa, z którego wykluczono go już po tygodniu^[6]. W 2018 założył partię pod nazwą Klaus Riskær Pedersen^[7] (później przemianowaną na Borgerlisten), w wyborach w 2019 uzyskała ona 0,8% głosów^[8].

Był dwukrotnie żonaty. Ma łącznie sześcioro dzieci, w tym dwoje z pierwszego małżeństwa^[3][4].