John Marshall Lee

John Marshall Lee
Squidge

Vice Admiral
Data i miejsce urodzenia	14 października 1914 San Francisco
Data i miejsce śmierci	11 września 2003 Ennis (Montana)
Przebieg służby
Lata służby	1931−1973
Siły zbrojne	US Navy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa • wojna na Pacyfiku kryzys libański wojna wietnamska
Odznaczenia

John Marshall Lee (ur. 14 października 1914 w San Francisco, zm. 11 września 2003 w Ennis w stanie Montana) − amerykański wojskowy, wiceadmirał United States Navy, uczestnik wojny na Pacyfiku podczas II wojny światowej i wojny wietnamskiej, później członek międzynarodowego sztabu wojskowego NATO i uczestnik rokowań traktatu rozbrojeniowego SALT I, po przejściu na emeryturę aktywny działacz na rzecz rozbrojenia nuklearnego.

Życiorys

Urodził się w bazie wojskowej Presidio w San Francisco. Był synem podpułkownika Alvy'ego Lee. W 1931 wstąpił do Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, którą ukończył cztery lata później, z trzecią lokatą. W 1940 poślubił Hope Gilmour Blandy (zm. 1999), córkę admirała Williama H. P. Blandy'ego.

Po przystąpieniu 7 grudnia 1941 Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej i rozpoczęciu działań wojennych na Pacyfiku służył na krążowniku USS „Boise”. Podczas walk o Guadalcanal pełnił funkcję oficera łączności okrętu i za swoją postawę podczas bitwy koło przylądka Ésperance został odznaczony Krzyżem Marynarki. W późniejszym okresie działań wojennych był zastępcą dowódcy i dowódcą na niszczycielach podczas dalszego ciągu kampanii na Wyspach Salomona i walk o Saipan i Guam. Pod koniec wojny został sekretarzem admirała Chestera W. Nimitza.

Po zakończeniu II wojny światowej był kolejno dowódcą niszczyciela USS „Benner”, okrętu desantowego USS „Chilton” i krążownika USS „Northampton”. W 1958 na drugim z tych okrętów uczestniczył w amerykańskiej interwencji podczas kryzysu libańskiego. W latach 1963–1965, już w stopniu kontradmirała, dowodził siłami amfibijnymi amerykańskiej Siódmej Floty operującymi na zachodnim Pacyfiku podczas wojny wietnamskiej.

Po przejściu do służby na lądzie pracował w Departamentach Marynarki, Obrony i Stanu. W latach 1967–1969 był zastępcą szefa międzynarodowego sztabu wojskowego NATO (Vice Director of the NATO International Military Staff). Od 1970, jako asystent szefa Agencji Kontroli Uzbrojenia i Rozbrojenia (US Arms Control and Disarmament Agency), brał udział w rokowaniach traktatu rozbrojeniowego SALT I. Na emeryturę przeszedł jako wiceadmirał w 1973.

W cywilu stał się aktywnym działaczem ruchu na rzecz ograniczenia zbrojeń jądrowych. W tej roli odbył szereg podróży po Stanach Zjednoczonych i zagranicznych. W 1985 był w grupie osób towarzyszących Kim De Dzungowi w jego powrocie do Korei Południowej i gwarantujących mu bezpieczeństwo. Udzielał się również w innych licznych komitetach i organizacjach.

Zmarł w 2003 i został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.