Jerzy Mikołajewicz Zenowicz

Ten artykuł dotyczy kasztelana smoleńskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Jerzy Mikołajewicz Zienowicz

Zenowicz (Deszpot)
Rodzina	Zenowiczowie herbu Deszpot
Data urodzenia	ok. 1510
Data śmierci	1583
Ojciec	Mikołaj Zenowicz
Żona	Zofia Hlebowicz Anna Słucka
Dzieci	Krzysztof Zenowicz Halszka (Zofia), ż. Michała Wiśniowieckiego

Jerzy Mikołajewicz Zenowicz (Jurij Mikołajewicz Zianowiewicz, Jerzy Zienowicz, ok. 1510–1583) – starosta (tenutariusz) czeczerski i propojski (1547–70), lepelski od 1570 i dziśnieński 1577, kasztelan połocki (1566–1570) i smoleński (1579). Był uczestnikiem wojen inflanckich (1558–1583). W okresie postępów reformacji w Rzeczypospolitej przyszedł na kalwinizm.

W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski^[1].

W czasie wojen o dominium Maris Baltici w 1559 r. na polecenie Zygmunta II Augusta udał się wraz z Janem Chodkiewiczem do Inflant w celu ochrony granic. Z oddziałem 500 żołnierzy ochraniał Rzeżycę. Brał udział w bitwie pod Czaśnikami (1564), gdzie został ranny w głowę, gdy jego oddziały wraz z oddziałami kniazia Bohdana Iwanowicza Sołomareckiego i wojewody nowogródzkiego Mikołaja Sapiehy zadały pierwszy cios wojskom rosyjskim.

W 1568 roku obronił Leplę, za co został starostą (dzierżawcą) lepelskim.

Był właścicielem dóbr ziemskich na Żmudzi, w powiatach oszmiańskim, mińskim, orszańskim i rzeczyckim. Jako pierwszy z prawosławnej dotąd rodziny Zenowiczów przeszedł na kalwinizm i w rodzinnych Smorgoniach ufundował zbór kalwiński, gdzie został pochowany.

Pochodził z rodziny Zenowiczów herbu własnego. Z małżeństwa z Anną Słucką^{[potrzebny przypis][2]} miał dwoje dzieci:

• Halszkę (Zofię) – żonę Michała Wiśniowieckiego, prababkę króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego,
• Krzysztofa (ok. 1540–1614), wojewodę brzeskolitewskiego.

• UrszulaU. Augustyniak UrszulaU., Testamenty ewangelików reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa: Wydawnictwo Semper, 1992, s. 23, 34-36, ISBN 83-900523-0-X, OCLC 830057858 .