Jean-Théodore Radoux
Data i miejsce urodzenia | 9 listopada 1835 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | belgijskie | ||
Data i miejsce śmierci | 20 marca 1911 | ||
Instrumenty | fagot | ||
Gatunki | |||
Zawód | kompozytor, pedagog | ||
|
Jean-Théodore Radoux (ur. 9 listopada 1835 w Liège, zm. 20 marca 1911 tamże[1][2]) – belgijski kompozytor i pedagog.
Życiorys
Był uczniem Josepha Daussoigne-Méhula w konserwatorium w Liège[1][2]. Studia kontynuował w Paryżu u Jacques’a Fromentala Halévy’ego[1][2]. W 1859 roku zdobył belgijską Prix de Rome za kantatę Le Juif errant[1][2]. Od 1856 roku prowadził klasę fagotu w konserwatorium w Liège, w 1872 roku został wybrany dyrektorem tej uczelni[1][2]. Opublikował monografie poświęcone Josephowi Daussoigne-Méhulowi (1882) i Henriemu Vieuxtempsowi (1891), a także pracę La Musique et les Écoles nationales (1896)[1].
Skomponował m.in. opery Le Béarnais (wyst. Liège 1866) i La Coupe enchantée (wyst. Bruksela 1872), oratorium Cain (1877), poematy symfoniczne Ahasvère and Le Festin de Balthasar i Epopée nationale, a także pieśni kościelne z towarzyszeniem organów[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Jean-Théodore Radoux – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project